Mira - Çare Yok

Bir yön arıyordum onun izinde kavruldum durdum
En sonunda bulduğumla sualsizce kayboldum
Ben duruldum yaktığımda ruhumu okuyan sustu
Onlarca darbeye merhaba fonum

Sen geçerken kin içinden sakinleşemedin ya
En kırgın olanın ahını alıp da zalimleştin
Eş değerdin keşfedilmemiş bir notaya derdi
Kandırmadan zalimliğiyle onca ferdi

Düşünde onca kanatsız melekle uçuşurdun bilirim
Hayalin gerçek değil bu yüzdendi gerilim
Korku denen haydut yakandaki düğmeleri aldı
Ahın vardı düne sen de geçmişine bulandın

Sabreylemekten anladın mı böyle oldu ahmak dostum
Başka koştu beynin ruh halin sanki bir kuştu
Bambaşkalaştın bahar yoktu
Kışla arkadaştın zaman etkisizdi

Nakarat:
Melekler gelmiyor neden bu acıya çare yok dönülmez yoldayım
Lakin hiç kimse konuşmuyor konuşmuyor tek başıma boşluyorum hayatı
İnsafsız namelerle hayata çık gel diyorum


Tükenirken nefes alışlarını duydun bağırıyordu
İçindeki dışarıya çıkmak istedi ağırlaştı
Kaç kiracı borçlandı sonrasında hep kaçtı
Kaşla göz arasındaydı ömrün dayanılmazdı

Yatalaktın en beter terler senden aktı
Hamarattı hayat seni yıkma konularında
Yamalardı birden açılan sonrasında saçılan
Bir hikayeydin sonun yoktu

Azımsandın anımsardın her silüetini gördüğünde
Yarın azdı yaramazdı kader denen hep
Doyumsuzdun kusursuzdu beklentilerin nihayet
Buldum dediğinde kursağında kaldı dileklerin

Endişenin en dibine kadar arkadaşı da oldun
Sende neşenin 3 te biri yoktu yaranamazdık

Nakarat:
Melekler gelmiyor neden bu acıya çare yok dönülmez yoldayım
Lakin hiç kimse konuşmuyor konuşmuyor tek başıma boşluyorum hayatı
İnsafsız namelerle hayata çık gel diyorum