Mirkelam - İskorpit

Muğla'nın bir köyüne yerleşmişti
Sevgilisinden ayrılmış, ufak bir balıkçı lokantası kurmuştu
Mutluydu
Deniz güneş kitaplar
Her şey çok güzel gidiyordu
Fakat bir gün onu gördü
O çalıştığı yere gelmişti ve yanında biri vardı
Bir anda kalbinde bir sızı hissetti
Dışarı çıktı
Güneş alabildiğine batıyordu
Onlara baktı uzaktan gizlenerek
Mum ışığında gülüyorlardı el eleydiler Onunla yaşadığı eski güzel günler geçti aklından
Bir sigara yaktı bir tane daha
Oysa ki bırakmıştı
Yavaş yavaş içindeki kırılganlık kıskançlığa acısı öfkeye dönüştü
İçeri girdi
Onlara kendi elleriyle günün en taze balığını kızarttı
Salata yaptı yağ döktü limon sıktı
Sonra iskorpit balığının zehirli iğnesinden bir sos hazırladı
Balığın üstüne göz yaşlarıyla birlikte döktü döktü döktü
Onlar bir daha hiç uyanmadılar
O ise bir daha hiç uyumadı