[Verse 1]
henüz 10 yaşında her şeyden habersiz
savaşın ortasında koşturur durur ancak anlamaz
yanan bütün sokaklarda neler olup bittiğini
gördüklerine inanamaz sanki şaka gibi
5 dakika önce annesini vurmuş olanlar
şimdi ise gözünü dikti 10 yaşında masuma
savaş kimdir bilmeyen mermi nedir duymayan
dini için şehit olan bir kahraman çocuğuna
kan akar oluk oluk gazzenin sokaklarında
duvara sinmiş bir çocuk gözlerinde korku hakim
titreyen elleriyle haykırırdı semaya
mermileren koru beni anne nerdesin
küçük bir beden içinde koskocaman bir yürek
tertemiz ve günahsız bir kadarda çaresiz
ağlamaktan yorulmuş feri sönmüş gözleri
henüz 10 yaşında o kahramandı o
[Verse 2]
kan ve petrol içinmi hepsi bunların
nefret ettim utandım kendi insanlığımdan
onlara göre bu insan olmanın gereği
bir anneye tecavüz yada cami bombalamak
artık boş yakaklar duvarlar delik deşik
aynalardan yansıyor korkunun bu izleri
sabaha karşı ansızın bir füzeyle uyanmak
neden bu kadar çok zor filistinde çocuk olmak
sor bakalım kendine en son ne zaman gülümsedi
çaresizce izledi devrilirken duvarları
yalın ayak sokaklarda sığınacak kapısı yok
artık ne bir evi nede sarılacak bir anası yok
burası gazze burda tanklar burası bağdat burda
mermiler
burası kabil burda masumlar burası dünya burda
insanlar
israil ve amerika orda askerler