MT - Bu Ömür Neylesin Sensiz

Buranın adı gurbet Ana
İçimin adı gurbet Ana
Sen gittinde...

Yaş oldu gün aşk kalmadı dert oldu
Dünlerim ağlar hasretim yüğerim

Sana yazdım Ana onlarca papatya arasına koydum resmini ve sana yazdım Ana
Sen rengarenk çiçek bahçelerinde küçük bir çeşmenin başında
Umut suyundan içiyordun rüyalarında
Ve öğrendim ki zaman canı alıp canana kavuşturmayan yara
Neylesin bu ömür söylesene şimdi Ana
Yıllar pranga ayaklarıma ve kanadı kırık kuşlarla kıyıda
Takalarım battı mavi sulara
Semalarım yok ipleri kopmuş uçurtmalarım yok
Murad'ın kan nehirlerine dönmüş gözlerinde yarını ararken
Hayat ipleri kopmuş kuklara başrol verirken
Adalet güneşsiz dünyalara batarken
Murad'ın hala umuda ağlar sen solma pembe yanaklarını
Ben iyiyim tek başına bir yürek Şarkılarını hergün dinlemekteyim

Yaş oldu gün aşk kalmadı dert oldu
Dünlerim ağlar hasretim yüğerim

Sonbahar yollarını kapatmış ömrün
Meleklerin gecelere dolunayken ben söndüm hangi düş
Ben şiirler fısıldarken
Sen nurlar içinde gülyüzün ellerinde çiçeklerle gülyüzüne hüzün düşmeyen Annem
Yılların yükü omuzlarında sen koşarken karanlıklıkların içinde sönük bir ışık araken
Dur sönsün güneşlerim
Hep sensiz kader günleri aldı elimizden
Sessizken hep sensizken hep sessizliğe kader gecelerimken
Aç kollarını oğul
Nefes almak dünyaysa sen hala kalbimde
Hapis olmak mühebbetse sen hala kalbimde
Bense cihan-ı alemde son nefeste...

Yaş oldu gün aşk kalmadı dert oldu
Dünlerim ağlar hasretim yüğerim