Muhalif - Cambaz

Kıble tek ve Tanrı tek
Düşündüren bu sanrı tek
Kefenin rengi tek
Kaf Dağı'nın ardı tek
Kaç yolun revânı oldun??
Yoldaşın değilse sövdün herkese
Şimdi döndün
Geçmişine bi' sürme çek
Hürmet ettiğim yegâne üstâdım
Bir zaman dizelerinle küs kaldım
Kötü bi' düş saydım
Hüsrânım oldu bitmek bilmeyen manevralar
"Gerçeğin peşindeyim." mi?? "Bunlar eski mavralar."
Primitif bi' kitlenin dilinde gezdin yıllarca
Aperitifler baydı, kümülatif bi' ana yemek gerek
Sırada beklemek mi, sıranı beklemek mi tercihin??
Yeraltı "olmamış" demek mi?? Bu da senin teveccühün
Teşebbüsünde kasıt varsa sıyrılamazsın
Yanlış da olsa dünkü senden ayrılamazsın kolayca
"Kolaysa anlat" bakalım sağır duvarlara bi' masal
Söz gümüşse sükut yastık altı yatırımıydı behemehâl
Susuz bi' topraktan çamur yarat hadi!!
Duygusuz sözlerle gününü karartıp da yat hadi!!
Bu "kâlp krizin bekçisi", derin bi' şiir seçkisi
Elinde gümüş tepsisiyle telvelerin emekçisi
İlham perim "pis sakallı, donuk bakışlı" biriydi
Adını duyduğum o bütün pirlerin de piriydi
Görür gönül gözüm, yürürken ayaklarım kendi yolunda
Senin yerin tam semâverin solunda..
Akıyor zaman avuçlarımdan, durmaz
Hâlimi anlatmaya dermanım olmaz
İpin üstünde değil, ucunda cambaz
Feryâdımı döksem deryâya, rûhun duymaz..

Hemfikir değilken hemhâl olabilir insanlar
Hem ne var ki bunda?? Farklılıklar zenginlik değil midir??
Her yolun revânı başka, güzergâhı başka
Ama durunca adımlar ve nefes, çağrı topraktan gelir
Dört kollu kalkıyor!! "Sessiz gemi"nin ıssız yolcusu
Zaman kalburunda elenir oldu yaşama arzusu
Üstünde kalan tânelerse "deneyim" adını aldılar
Yalancı yakınlar timsah gözyaşlarıyla kaldılar
Yüzme bilmez hâldeyim ve bir derin denizdeyim
Ilık ve tuzlu bi' katreyim, bir soluk benizdeyim
Yutkunmayı güçleştiren bir ukde gibi genizdeyim
Bir hiçim, ben hiç kimseyim, hiçlik beldenizdeyim
Bendeniz neyim?? Neyini yitirmiş bi' neyzenim
Karanlık dehlizlerine cesetler gömülmüş mahzenim
Siyah bi' mezar taşına kanla yazılmış "lâ tahzen"im
Sekiz yıl arayla kâğıda dökülen kelime haznenim
Doksanların son sahnesinden geldi sesin evvelâ
Kişilik arayışında her ergenin rûhu Kerbelâ..
İlk dost kazığı, ilk kavga, ilk aşk.. Üst üste her belâ
"Yitirdiklerime sordum cenneti", sessizlik tek cevap
Leyla'sını yitirmiş Mecnun'dan hâllice hâlim
Şimdi aklıma her estiğinde konuşurum Tanrı'mla
Budur tek ibâdetim.. Gönüllere dokunmak hayâlim
Ve lâkin sesimi duyurmaya kalmadı şevkim-mecâlim..