Murat Yılmazyıldırım - Adsız Ateş

Beni yokluğuna ittin; varlığımı hiç ettin.
Sevmeye mecburdun sen; aşk yolunu harap ettin.
Mutluluk kalbinden uzaktı; acılar bana yakındı.
Görünenelerin ardından gittin hep; bense sonsozluğu seçtim.
Ateşler saçılıyor kalbimden; çöl olmuşum kavruluyorum hasretinden.
Adımı geri alıyorum kalbinden; se gittiğinde zaten, ölmüştüm ben.
Kaçtın sevgini vermekten; düşlerime perdeler çektin.
Silahların en acıtanıydı; yaşarken ölmeyi senden öğrendim.
İnanmadın hiç aşkın yüceliğine ve bir ömrün aşkla geçebileceğine.
Kapattın gözlerini karanlığa, sana sunulanı hiç görmedin.
Ateşler saçılıyor kalbimden; çöl olmuşum kavruluyorum hasretinden.
Adımı ger alıyorum kalbinden; sen gittiğinde zaten, ölmüştüm ben.
Tanrı bilir yalan yoktur hayatımda ve ben yalansız bir sevgiyle yazmıştım bunları sana: "bir tek bana aç kapını, yalnızca bana gülümse. ben bir gül dalı oldum, beni yalnızca sen elle." ama farkedemedin!.
Ateşler saçılıyor kalbimden; çöl olmuşum kavruluyorum hasretinden.
Adımı geri alıyorum kalbinden; sen gittiğinde zaten, ölmüştüm ben.