Necati Çelik - Hayatın Çocukları

Hor görüldük dışlandık
Ama her seferinde toplandık
Geriye bakmak yıpratır
Geleceğe bakmak karşılıksızdır
Her seferinde uyardım
Geriye bakmak yok
Ölene kadar bana durmak yok
Güzeller çarşısına düştük
Ama farkında olmadan yollara küstük
Biz yalnızız hayat var
Bu hayattan kalmaz bize kar
Konular basit geldi
Herkes kendini derviş bildi
Bir kere bile gülmedik
Ama asla hayata küsmedik
Nerede şimdi verdiklerimiz
Hani geri getirecektiniz
Hayat bize vurdu
Ama aslında hep yürüdüğümüz bir yoldu

Hayatın çocuklarıyız
Hayat yolunda kervanlarız
Kervansaraylar bize kapalı Çok oldu gerçekler bizden uzaklaşalı

Önümüze baktık karanlık
Ardımıza baktık zindanlık
Bütün yollar kapanmış
Dost bildiklerim sahtekârmış
Kendi kendimize konuştuk
Her seferinde savuşturulduk
Ama yinede pes etmek yok
Geriye dönüp bakmak asla yok
Herkes kendi derdinde
Hani dost bildiklerim nerede?
Dostlar kara günde belli olur(HA-HA)
Ama dostlar hep arkadan vurur
Hayatın çocuklarıyız biz
Hayatın yollara bıraktığı izleriz
Herkes bizi ezer geçer
Ama bilmezler ki onlar bizlerden de beterler

Hayatın çocuklarıyız
Hayat yolunda kervanlarız
Kervansaraylar bize kapalı
Çok oldu gerçekler bizden uzaklaşalı