Nefer Attila - Ellerimde Yas (Ft. Elif Akbaş)

Ellerimde yas bu soğuk ayaz
Özledim biraz da sen dur
Bak derin yaram sözlerin yalan
Susarım kanarım sevişine

Rastlantı denilemez yaşananlara
Bu garip öykü git gide içimi kapladı ve
Esir olur ritmine kapılan büyücüler üzüldü
Görünce nefret küçüldü

Hafifçe buğulandı resmin
Göz gözü görür ama içeriyi bilmez
Pes ederim hatta kalkıp giderken
Bekleyiş son bul hüznüm çökerken

Deniz gören terasta aşk yok
Huzur için çabalanır buna da ödün ver
Ne kadar uzak sana bu bana yakın gel
En güzel mahallemin çocukları sever

Güller döküldü
Yıprandı toprak bunalmam
Kabuk kırık kalk ucuza toparlan
çivi olsa bile duvara hüznü çakmam

Ellerimde yas bu soğuk ayaz
Özledim biraz da sen dur
Bak derin yaram sözlerin yalan
Susarım kanarım sevişine
Ne yetişebilir ki duygulara
Bunu duymam ama yarına buldu bela
Üstünü temizle sakın düşme dara
Çare kelimelerim, içi doldu baya

Güle güle oynadın bu da yetmedi ya
Bulut kapla tüm evreni
Daha ne çekebilir ki iliklerim hala
Beklenir mana ben yaparım mübala

Parşömende bütün kırıntılar
Kapıda sandalye ruh bulantıda
Hesap ister utanmadan
Sineye çekemedim tam bu noktada

Üzgünüm yerine üzüldüysem
Bahar günü gülü getirdiysem
Güneşini ahbap edindiysem
Hikayem bitti bak gidiyorum ben

Ellerimde yas bu soğuk ayaz
Özledim biraz da sen dur
Bak derin yaram sözlerin yalan
Susarım kanarım sevişine

Ellerimde yas son bulur öyküm
Ellerimde yas düzeltilmez dün
Ellerimde yas kırılmak mümkün
Ellerimde yas umudum sönsün