Nefeszade verse
Zombi günlüğünden kısa bi kesit.
Artık umrumda değil bi kaç metre kare içinde yaşamak
Karanlık ücralarda beslendim zor değil susmak
Yalan dolan duygularla avunmak
Yarınları beklerken nefes almakta zorlanmak
Ellerim titrer sanar insanlar pis sarhoş
Gözlerde kötü bir insanım kimine gore ayyaş
Cebimde kuruşlar bitti kaldım varoş
Kimsenin dikkatini çekemedim çıkarsamda kaos
Ön yargılarda kaldı hayatım soldu umutlarım
Kuytularda takıldım enegebeler mutluluklarım
Yıldım yaşamaktan yıprandı karaladığım kader
Son zamanlarda yalnızım karsızım tükendi keder
Dumanlar gecelerimi kaplar cilası şaraplar
Kafamda sual kurguları cevapsız yetim kaldılar
Yazılanlar anlatmadı kaldırımlar dert ortağım
Geçtiğim sokaklar karanlık hatsafada korkularım
Hislerimi karışık psikojim berbat duygularım
İlaçlar etkisiz, içmekten darmadağın suratım
Unutmadım yaşananları kağıt kalem usandı
Gözlerim karardı anılarım nefret ve kin kusandı
Hayat gelir zorluklarla durmadan
Bayat mutluluk küflendi sorunlardan
Bırak ellerini yarınlara tutunmadan
Ramak kaldı ölüme hastalıklardan
Gözlerim arıyor geçmişi
Geçirdim kafamda olan bitenleri
Ölüm zor değil yaşamak kolaymı ki
Cervantes verse
Ellerimde karanlık ve gözlermde parıltısı
Bugünü yaşadım yarınlarım dünün alıntısı
Gülüşlerim kaçtı kaldı acının kalıntısı
Varlık için savaştım söyle gözlerime yakın mısın
Çocukken gülerdik mutluluk gözlerimizde konaklardı
Degişti hersey acıya sahiplenip ölüme ramak kaldı
Gücüm olsaydı bugünü kazanacagımı kanıtlardım
Sevgiyi tatmak güzeldi ama oda yarım kaldı
Şimdi ne beklerım bu karartıyla hayattan
Bayat lan yaptıgınız espırılere gülemiyorum
Beni üzen şeyse koşuyorum düne gidemiyorum
Hüzünü kabullendım ama kalp acıya dırenıyodu
İnemiyorum gökyüzü yine bana bileniyodu
Susmayı denıyorum yaptıklarınızı sıneye cekemıyorum
Herkez başarmayı çabalarken söyliyim denemiyodum
Git gökyüzüme ulaş ben karanlıktan gelemıyorum