Nefkâr - İlk Söz Baba (ft. Sarı Solar)

Nefes aldım açtım gözlerimi kucaktaydım hem de emin ellerde
İlk sölediğim söz baba oldu son sölediğim de sözde
Nefes alışımı izlerken nefes verişini gördüm baba
Hani anlattığın masallar gibi şimdi kahramanım mısın baba
Her gece gelip üstümü örterken toprakla örttüm üstünü
Hüznüm gitmez elimden kalbime dikili altın kaplı büstün
Koca adam sanıyordum kendimi ama gözünde daha küçüktüm
Sen gidince hayattan tek kaldım baba dostların yüzünü gördüm
Attığın tokatlar canımı yakardı ama gitmenle güllerim söndü
Döndü arkasını birden yüzüme gülen bütün insanlar
Mezar taşını gördüm gülerken bahçeler güllük gülistan
Filiz olsak beraberce ayrılmasak da olsak bir destan
Üzülürüm sesim çıkmaz yüzüme gülenler bile bana der kes lan
Sesim çıkmaz bağırmak istemiyorum titret ve biraz ürkeğim
Hayata alıştırdın beni sırtım yere gelmez bir erkeğim
En büyük eziklik bu olsa gerek bazen düşünürüm ben nerdeyim


Olgunlaşmak zor olsa gerek oğlum oldu adını sen koydum Ona baktıkca hatırladım kendimi bende bir aralar toydum
Şimdi söz verdim ona bırakıp uzaklara gitmeyeceğim asla
Beraber ağlıyoruz oğlumla beraber sarıldık senin yasında
Hatırlar oldum da beni bıraktığında bende o yaşlardaydım
Güven ve cesaretimi geliştirdin bak baba ben senin sanatınım
Elini öpmek çok güzeldi o da kültürel mirasım
Mirasımı alamadan gittin baba en büyük isyanım
Mutluyduk gülerdik anılarım seninle güzeldi
Her bir nasihatın şimdi değil söylerken başka özeldi
Nasihatların için sağol baba gerçekten çok işe yaradılar
Hayır demeyi öğrendim beni asla haksızlığa uğratamadılar
Yanına geleceğim bir gün ama eminim beni tanımayacaksın baba
Ben seni kokundan anlarım hala üstümde unutmadım baba
Tamam üzülmemi istemezsin susmam gerekir sanırım
Hergün mezarına sarılıp ağlarım
Yalvarırım Tanrıma bana kendi oğlumu bağışla
Henüz yolun başındayım kendimi avurutum oyuncaklarla
Yatıyorum üstüm açılsa da kimin umrunda
Eminim beni izliyorsun ve koruyorsun babalık hakkınla