Negro Kunâla - İzbe

VERSE 1

Elime aldığım kalemde kaderden bi mürekkep var
Yüreğimden sağ elime akan bu soluksuz ilhamlar
Bir emanettir bu ruha candan duyup haz almalısın
Beni ben yapan herşeyi dizelerimde aramalısın

Tamam ben bi zalim katilim öldürdüm seneleri
Tüm hokkabaz dostların bir bir sicilimdedir katli
Ama unutma elmas çamura düşsede elmastır yine
Hadi ben çamura düştüm sen ne arıyordun acep içinde

Ölülerin mezarlara ne ihtiyacı var bi düşün
Bedenin ruhuna zimmetli şaşkın beşer göçer bi gün
Haydi şimdi senin günün ya bundan öteye ne var
Sanma ki bu güneş her zaman doğudan doğar

Bir derin karanlıkta bak yapayalnız yürüyorum
Fısıltılardan cümle yapıp beyazlara yazıyorum
Kendime de şaşıyorum ya bu kadar karayken yapraklar
Ya Negro diyorum var ya samanlıkta iğne arıyosun...

[Nakarat]

Düşün düdşün varamadım finallere Nerde benim cevaplarım mechuller bir bir önümde
O terkedilmiş yollarda yetimdir dileklerim
İzbe günahlar içinde üşür masum hayallerim

VERSE 2

Yolllar uzun varılacak yer epey bir meşakatli
Yok sözüm dilim düğüm olmuş dargınım sana mazi
Huzur farazi güven gene olmuş arazi
Hergün yüzüne baktığım insanlar ardımdan kuyular kazar

Al beni beraber kaçmalıyız burdan bir an önce
Her an aynı işgence bu kabus deilde ne sence
Ölüm yaşam arası bir yerde ikametteyim dostlar
Bir dönence mutluluk ömre yalnızca iki defa uğrar

Bir koyu okyanustayım berrak bi göl arıyorum
Gemim hayırla karaya varacak mıı bilmiyorum
Nerden baktın ordan gördün hayatı der birileri
Ben bir amayım artık dünyaya yok haberleri

Terazi elbet kurulacak ya hangi yöne meyli
Yürüdüğün yer meyilli gülden ziyade diken çok
Kula verecek hesabım yok benim belli gidişatım
Sen var gıybetlerine bak benim susmakta sevabım...