No.1 - Mutsuzlar

Verse 1

yine yeni metin belgesine yazıyom
hisselerim hisslerimin mezarını kazıyo
kader acı beni üzdü sterio
gel bana gel bana yerim inferno
parladı sigaramın ucuna bi salya
yol alana yol alma hakkı bedava
bu ne dava bu nası bi kar yağ
madı ama bembeyaz oldu bi anda
beni anla ama deli sanma
soğuk ama üşümeye üşenmem asla
komik olmaya çalışma dostum
komik olmayanada gülüyoruz burda
depresyon ruhunda sansasyon
yaratır olmazlar umrumda olmazlar
nefes aldım mikrofona yaklaştım
siz yaklaştınız ama ben kaçtım!

nakarat

ama sormadı kimse bu halin ne
ben tek başımayım hep
başa sar beni yak ve bi daha dinle
yoksa bile bi sorun üret
depresyon deep depresyon
ateşten gömlek ve buzdan pantolon
kendine yük olan insanlar
tıpkı benim gibi kamburlar

kaderine katlanan insanlar
tıpkı senin gibi mutsuzlar
Verse2

ruhumun içine girip cehenneme ulaş
hiç yoksa amacın amacıma bulaş
barışmak içinde savaş niçin bu savaş
geç kalırım ama yine yürüyorum yavaş
benim gibi takılan insanlar
tıpkı benim gibi kamburlar
atıp tutarlar arkandan ama
parayla yine seni alkışlar
unuttum geçmişi bu on beş ayda
uyumamak için kafanı duvara vurma
hissettim ama göremedim güneşi
söndürün ışıkları eskisi gibi
mermi ol hadi benim kalbime yerleş
yermi o uyur ama akıllı bir keş
yalan ağzına yuva yapmış genç
biliyorum ama bunu yaşa ve de sen seç

nakarat

ama sormadı kimse bu halin ne
ben tek başımayım hep
başa sar beni yak ve bi daha dinle
yoksa bile bi sorun üret
depresyon deep depresyon
ateşten gömlek ve buzdan pantolon
kendine yük olan insanlar
tıpkı benim gibi kamburlar

kaderine katlanan insanlar
tıpkı senin gibi mutsuzlar