Şişem boş kalmışım dün geceden
Çabuk yetiş doktor beynimde bilmeceler
Kapalı kalmış tüm pencereler
Güneşin ışığını yüzüme vur
Cildimde lekeler ellerim ter
Bir garip bulanık her yer
Sanırım geldi de geçiyor tanışma vaktim
Söylesene bana gözünün içine nasılda bakayım kafamı kaldıramam ki
Bir uçurumdan öylece düşüyorum sanki
Tutanım yok avucum boş ölüyorum bariz
Yok cevap alamıyorum kendimden
Ulaşamıyorum her nerdeysen
Nasıl olur anlamadım hem de onca sıkıntıyı daha yeni yeni yere sermişken
Tabi kolay değil biliyorum ama üzülemem asla (asla)
Nasıl üzüleyim bilmem bütün sevdiklerim ölmüş nankörlükten
Sorun edemem sorun edemem
Hiç olmamalı verdiğim yeminler
Sorun edemem sorun edemem
Kapılar açılacak kendiliğinden
Gerekirse geçerim o kara delikten
Hırsım mazim kaybedemem
Unutmadım olanları dün gibi hep
Umutlarımı tüketemem
Vazgeçemem henüz yolun başındayken
Nasıl aklar düşer saçıma
Fark edemem kayar zaman ellerimden
Ben yürüyorum tek başıma
Nasıl geçebilir bunca zaman
Akıp gider bunu kaldıramam
Yürürüm bu yolda tek başıma
Eşlik eder bana kaldırımlar
Doktorun teşhisi panik atak ama
Biri bu ilacı bana satar
Sanki kafamın içinde tilkiler
Kapımın önünde mahalle polisi var
İstedim zamanı geriye al
Büyümek isteme ve küçük kal
Karşıma çıkıyor hep bir çakal
Kıyamet kopacak gibi o an
Hemen kafanı doldur ve cebi boşalt
Sokakta kural yok budur olay
Sanırım ondan her günüm olay bunu söylemesi çok mu dile kolay
Bu yolda yürüdüm hep tek başıma
Bir sorsan neler gelmiş bu başıma genç yaşımda
Tek şahidim delik ceplerim ve kaldırımlar
Artık ellerim kirlenirken tüm cebim dolar
Yaşamak olay
Birisi arar yine telefonun başındaki herif bipolar
Bela gelir ama bizi çekip alamaz
Tek yürürüm bu yollarda panik olamam
Gece gece çıkarım o yokuşları rahat
Hedefime dizilen o mayınlara bas
Alışırım yüzüme vururken ayaz
Gecikme ve adımı bulutlara yaz (Avaz)
Vazgeçemem henüz yolun başındayken
Nasıl aklar düşer saçıma
Fark edemem kayar zaman ellerimden
Ben yürüyorum tek başıma