Nuri Can - Sen Gittin Masal Bitti

Sen gittin evimin adresi, kapımın zili gitti
Sen gittin sazımin teli, kuşumun dili gitti
Yangınlar düştü yüreğime &ıssızlaştı şehir
Sokaklara hüzün yağdı& gözlerime yağmur.

Kapandı üstüme kapılar, ben kapandım içime
Günlerce, haftalarca ağladım
Kırık bir ağaç dalında
Öksüz bir kuş gibi kaldım.

Sen gittin
Yaprağa duran ağaçlarımı götürdün
Umutlarımı götürdün, baharlarımı
Dudağımda şarkılarımı, gökyüzünde kuşlarımı
Tutam tutam saçlarımı götürdün
Yaslandığım duvarlarım yıkıldı, güvendiğim dağlarım
Üstüme kapandı kapılar, açılmadı bir daha
Bir daha güldüğümü gören olmadı
Zehir-zıkkım oldu yaşamak
Küstüm bütün dünyaya.

Sen gittin
Kapımın zili
Kuşumun dili
Sazımın teli gitti
Yüreğimde kanayan şiirler
Masamda sigara izmaritleri kaldı
Ben kaldım öyle kimsesiz öyle tesellisiz
Bir de yıkıntım.

Sen gittin
Kemanım yayım
Güneşim ayım
Mutluluk payım gitti
Kara bulutlar çöktü üzerime
Bir ben kaldım böyle boynu bükük ortalarda
Bir de yastığımda yağmur hıçkırıkları.
Sen gittin
Kalbimin bülbülü sustu
Bahçemin gülü soldu
Yoldu bağrımı yokluğun
Çöl oldu gülistanım.

Sen gittin
Evimin adresi gitti, zilimin sesi
Ağzımın tadı
Mutluluğumun adı gitti.

Sen gitin
Hayalim düşüm
Sevincim gülüşüm
Servetim işim gitti.

Sen gittin
Özlemin yüreğimde
Yokluğun kirpiğimde çoğaldı.
Sen gittin, umudum gitti
Gururum gitti.
Her gece ağladım
Islandı& ekmeğime karıştı korkunç acı.

Sen gittin
Kavruldu bahçelerim
Çiçeklerim soldu
Gelmedin
Acılarım içimde fışkıran kanla doldu.

Sen gittin
Çakıl taşlarım
Yürekvuruşlarım
Sevgikuşlarım gitti.
Sen gittin,
Ben bittim,
Masal bitti…