Oğuz Esen - Nefs-i Müdafa

VERSE 1:
ziyaret etmedim çok zamandır komşumu
karanlıkta kaldım elimdeyken söndü bak mumum
rüzgarın sesiyle kaybolurdum evvelâ
ferahlığın ardından hissedildi sözde hasmın kurşunu
gelir vurur seni hiç anlamazsın önce
en derinlerden çığlık sesi gelince ürperirsin
ak saçında belli geçmişin ve hak diğer tarafta
ağırsa zaten onun dengesi tam olmaz

önce bekledim gelirse kısmetim ayağıma
yormam kendimi diye düşündüm
aklıma da gelmedi bi an ve sen çağırmadıkça gelmez
hiçbir şey ve kovmadıkça gitmez hiçbir endişe
bütün bu manzaralar tek bir fırça eseri
mesele resmin kalitesi değil içindekileri anlamak görmediysen bakmamışsın demektir
bakıpta görmemezlikten gelmekse harcanan emeği yemektir...

VERSE 2:
nefsi müdafaa harama el uzatmamakla oranı aynı
kimisi zürafa olmuş sanki kendi dengi olana hep yüksekten bakıyo
kısmen haklıdır, ot yiyen bi hayvan ot beyinli insan
ok çıktı yaydan trende raydan aslında gerçek sanılan herbişey saydam
bu film uzun sürcek gibi biraz öte kay lan
dünya sarhoş gibi dönüyo sanki geçiyo maytap

yokmuş hayran var hemde bayılıyor, verin ayran gayri nizamidir insan kayıran
malumatsız olabilirsin yeni başlayan asıl hayvan olan sokaktakini taşlayan
yaşlanan insan değil dünyadır ve bir deryadır ergenlik
bazen dalgalı bazen durgun ve bazen olgun...
anca koşmuş sonunda yorgun o boynu bükülmüş çiçek misali solgun...