Oktay Kaynarca - Anadolu

Beşikler vermişim Nuh'a Salıncaklar, hamaklar Havva Anan dünkü çocuk sayilir
Anadolu'yum ben taniyor musun?
Utanirim, utanirim fukaraliktan
Ele güne karşi çiplak üşür fidelerim
Harmanim kesat
Kardeşligin, çalişmanin, beraberligin
Atom güllerinin katmer açtigi
Şairlerin, bilginlerin dünyalarinda kalmişim bir başima Bir Başima ve uzak Biliyor musun?
Binlerce yil sagilmişim Korkunç atilariyla parçalamişlar Nazli seher sabah uykularimi
Hükümdarlar, saldirganlar,
haydutlar
Haraç Salmişlar üstüme Ne iskender takimişim Ne şah ne sultan Göçüp gitmişler Gölgesiz
Selam etmişim dostuma Ve dayatmişim görüyor musun? Nasil severim bi bilsen
Köroglu'yu, karayilani, mehçul
askeri
Sonra Pir Sultan'i, Bedrettin'i
Sonra kalem yazmaz
Bir nice sevde Bir bilsen
Urfa'da kurşun atani Minareden, barikatten, selvi dalindan
Ölüme nasil gülerdi
Bilmeni mutlak isterdim
Duyuyor musun?
Şişşşt! Öyle yikma kendini
Öyle mahsun, öyle garip
Nerde olursan ol
Içerde, dişarida, derste, sirada Yürü üstüne üstüne
Tükür yüzüne celladin
Firsatçinin, fesatçinin, hainin
Dayan kitap ile, dayan iş ile Tirnak ile diş ile Umut ile sevda ile düş ile dayan Rüsva etme beni
Gör
Nasil yeniden yaratilirim
Namuslu genç ellerimle
Kizlarim, ogullarim var gelecekte
Her biri vazgeçilmez cihan parçasi Kaç bin yillik hasretimin goncasi
Gözlerinden, gözlerinde öperim
Bir umudum sende anliyor
musun?