Sus, hiç anlamazlar anlattıkça
Sen hafifleyeceksin, kadehin ağırlaştıkça.
Gözlerin de dolacak onunla.
Daha iyi görüyor insan, gözleri yaşlandıkça.
Daha çekilir oluyor dünya, işe aşk karışınca.
Hep geçiştirdiler, zor artık anlatmak baştan.
Yalnızlığı sevdirdiler, yorulduk insanlardan.
Artık çık gel; adını bilmezken, ezberlet kendini.
Çek al beni şu dipten.
Yokluğunda sen sanıp kimlere aşk dedim;
Bir bilsen, tutamazdın kendini.
—————————
Huzur içinde uyu ‘Caaan
—————————