Osman Öztunç - Hasretin Düser

Hasretin düser
Yüregimin orta yerine
Garip bir hüzün sarar ruhumu
Her zaman yazdigim bu sehir sensin

Fakir odamda döner durur yoklugum
Kalar, gider gözlerim uzaklara
x 2

Silindi rüyalarim süslü bir renkle
Ne kar tanelerini tutuyor ellerim
Ne de bebekler teselli ediyor beni
Düslerim kap karardi, düslerimde bile yalnizim
Birden çalsan diyorum kapimi, ansizin uyandirsan beni
Kurtarsan bu kabustan, kurtulsam bu mahpustan
Günesi getirsen bana yani sen gelsen diyorum
Ellerim aciyor, ellerim bagli simdi, ellerim tutsak
Ellerim sakli, ellerim kayboldu karanliginda gecelerin
Ellerime yoklugun kelepçesi vurdu
Sana çiçek veren ellerim
Ellerim aciyor, ellerim bagli simdi, ellerim tutsak
Resmin pusduvak dibine düstü düslerimin
Mezar olacak bana bu dört duvar
Yoklugun kadar gerçek bu ecel
Yoklugun kadar büyük içimde aci
Azar azar ölüyorum sen bunu bilmiyorsun
Mezar olacak bana bu dört duvar
Resmin pusduvak dibine düstü düslerimin
Simdi ben yokluguna tutsagim
Ölüm siirim sensiz her güne
Iste bu ben senin hakir saiirin
Gökyüzüne sekil veren o ressamim ben
Bundan gayri okunasila
Eshedü en La ilahe illallah ve Eshedü enne Muhammeden abdühü ve resulühü

Bir sen yoksun, görünmüyorsun
Gökyüzünde döner durur bir kartal
Ben yaraliyim vurgun yedim gözlerimden
Terliyim
Ates gibi yaniyorum
Bir yudum su olsan diyorum çatlayan dudaklarima
Yüregim kurak topraklar gibi, gözlerim karanlik kuyu gibi
Sevdanin kursununa dalacam kahpelerin hesabi var ömrüme
Bir sen yoksun, görünmüyorsun
Kahpelerin hesabi, bir sen yoksun

Hasretin düser
Yüregimin orta yerine
Garip bir hüzün sarar ruhumu
Her zaman yazdigim bu sehir sensin

Fakir odamda döner durur yoklugum
Kalar, gider gözlerim uzaklara
x 3