OZAN YETKİN VERSE
yine mi anımsatır sayfalarım seni kadın
serin yanım şu an yanıyor gözlerimde derine dalıp
boğuluyorum girdabında tut kolumdan çekip kurtar
fazla geçti vakit şimdi şakaklarımda altıpatlar
yine mi sen yine mi senden kalanlar
önüme geçmiş bir ton duygu var sırtımda yalanlar
emeklemek nedir sayemde öğreniyor sokaklar
kaldırımlar boş yollar sönük kalan lambalar
rütuş yapılması gereken kirli anılarım var benim
kalemden kağıttan nefret eden sessiz ozan benim
eskiz olan resim benim eski solan yerim senin
geçti onca gemi şimdi iskeleme götür beni
rızla sardı hayalleri bulut olup da odama yağdı
ellerim titriyor bu kaç bininci artçı
psikolojim altüst kafam dumanla yükselir
sol yanımda sen adında hastalığım nüksetti