Paradoks - Çocukluğum Hasarlı

Verse 1:
Doğruluk tamami parça parça hepsi eksik
Dilimin markajın'da kurulan tüm cümleler otistik
Bütün düşmanlar Cinsi savaşlardan döndü yenik
Kırılan her kemiğini onaran hücrelerin hep delik
Gölgelerle konuşmak ölümle köşede buluşmak
Sorduğunda Tanrı yalanı yastık altı sakla kalk
Ziyanederdi hep bi masalı içinde sevgi aramak
Bekliyorduk mutlu filmi en sonda yakalamak
Elinde meyle rap eyne istediğin barış beyle
Anlattığın sahi değil kafanda çelik levye
Bu böyle son değildi ademin yediği o meyve
Mahkûm etti insan oğlunu yenilmiş bir kaderle
An gelir susar girdapta kaybolan gemin hasarlı
Şaşarsın gözlerinden toz yığını dert atarlı
Sanal bir fahişeyle ömür sür kalbin kaşarmı
Sonra 40 yaşında başla Namaza sattin şaşarmı?
Beyne hapset nezaket olgusunda her cinayet
Sokağı anlatır bu nefret kalıtsal bi gerçek Sistematik toplumundan uzak çıkarcıydı gaflet
Bu ben değilim son serüven küfürlerim seyrek.
Verse 2:
Devam et tek bir gözde saklı bütün korkular
Hayat bir yalandan ibaret kazandığın doğrular
Sorgubiçimi kangren yitikti burada umutlar
Salıncakta kaybettiğin çocukluğunu vurgular
Büyük bir nefret tanışmak istemessin asla
Tasla tarağı topla çemberimden kaç tüm hızınla
Fısıldar ölüm sessizliği yastık altı şeytanınla
Sofrasın'da ihanetini bekleyen bir tavırla
Akli dengem hasarlı krizde koşul sorarsın
Kendi ellerimle öldürdüğüm çocukluğum pasaklı
Bu yüzden sakladığım objeler bilincim kadardır
Umut dediğin insan suretiyle uykumu basandır
Zordur tabi doldur mezarı kumdan geceye sordur
Konu boldur ölmek istiyorsan damarlarını dondur
Kov dur kapında beslediğin fazlalıksa soldur
Tarifin bumuydu tablolarda cinnet genel olgu.