Parya - Hikaye

1. Verse

Beyazlığına aldanıpta karaladılar mı seni
Ne yazdığına bakmadan hiç yaraladılar mı?
İstekleri bolca para, lüks hayat, ev ve arabaları
Varoluşu unutturan her ne varsa'larına..

Hakikate yakın yanım, samimiyet örtüsünden.
Vazgeçmedim, yanındayım! E niye gülmüyorsun?
İhtiras ve yalanlara yenik kalbinin mi
Yoksa karakterinin mi cesarete zerre cürmü yoktu

Bir daha dedim, pes etmedim. Pes edecek bir gün mü yoktu
İnsanlığına dokunmayacak yeryüzünde bir gül mü yok !
Ruhlarını şeytanın tüm emirlerine hazır tutan
Herkesle hesaplaşmak için bulacağım bir gün bir yol.

Kalbim; hektarlarca sevgi ekmiş gür bir arsa.
Peki ya neden bu nefret yağmurların dinmiyor be !
Aşıklar yeryüzünde bilmiyor ki tamah
Bu yüzden; Fi'avvilil hikayet hikayti maak.
2. Verse

Günah dolusu satır yazdık, günlüğümüz paramparça
Kaleme mani olmayan bu şiirlerin haramlardan.
Yaşantımız yasakların aşağılık tarafları
Gelme bizle sakın ayakların parçalanır!

Canına yolcu olanlarla yoldaş olmak isteyenler,
Uzaktan izleyenler ve o hislenenler...
Ne çok şey öğreniyor insanoğlu pislenince
Gaddar olup acımadan defalarca pisletenden!

Dudaklarına mühür adım, kulaklarına büyü.
Durma burda kadın, aşka yenik günahlarına yürü!
Başka beni çağır şimdi aç kapıları,
İstemiyorum çünkü ruhum senin kurallarına büyük!

Burada suratlarına maske takanın yalanlarıda büyür
Defalarca söylemiştim ona, dinlemedi deliye döndüm.
Biz koşulsuzca sahip olduk aşka rabbim
Bu yüzden sınama beni nolur, insanoğlu aşka cani..