Uğur Verim:
İnanmıyorum sevdiğini bu gözlerim kör değildi
Uykularımın bölünmesi inanki zevk değildi
Suretimde gezinen şey öfkemin kendisiydi
Bilmiyorum bu hangi perdenin buruk sahnesiydi
Bu saatte kalemi elime aldıysam eğer
Duygularım sahi ve maziye iner
Sözlerim kalbinden kalbine siner
Umutlar bitsede kal sen Uğur diren
Umutlar var tabi kalp tükenir lakin
Vazgeçmek olmuyor umutlarim baki
Dinle bu şairi sözü kalbe teslim
tam benimsin derken sözü onla kestin
Umutlar var tabi kalp tükenir lakin
Vazgeçmek olmuyor umutlarim baki
Dinle bu şairi sözü kalbe teslim
Tam benimsin derken sözü onla kestin
Nakarat (Erdal Toprak):
Bir gülüşüne gönül adını yazar
İhanetin en çok canımı yakar
Aslında ömür kısacık bir bahar
Kimisi boşa kimisi de canı burnunda yaşar
Yar büsbütün beni sar
Gidersen bana dar
Gelir dünya
Yokluğun tüm umutlarımı yakar
Paşa Boyraz:
Saklandığım karanlıktan sıyrılıp geldim
Meraba dinleyin duygularım sahi
Sevdiğim kadın beni severek gitti
Söyleyin bu dünyanın neresi adil
Özlem ise karanlıkta koynuma girdi
Bana karşı hislerini bilirim hakiki
Son nefesine kadar inan ki seninim
Bir sigara ve sen geceme oldun merasim
Ben değilim sensin sigaramanın katili
Ben değilim sensin bu kalemin sahibi
Sen değilsin benim asıl bu hayatın misafiri
Sen değilsin benim asıl tebessümün sahibi
Saklanıyorum tekrar ben karanlığa doğru
Aydınlılar çok uzak yürüdüğüm bu yolun
Sonundayım kalp atışlarım hızlanıyor doğru
Paşa Boyraz benim adım dinleyin bu sonu.
Nakarat (Erdal Toprak):
Bir gülüşüne gönül adını yazar
İhanetin en çok canımı yakar
Aslında ömür kısacık bir bahar
Kimisi boşa kimisi de canı burnunda yaşar
Yar büsbütün beni sar
Gidersen bana dar
Gelir dünya
Yokluğun tüm umutlarımı yakar