Perenal - Kir

Maddiyatın dünyasında maneviyat altın
Sular alevi söner sanar akıl çıkar yangın
Karalasanda karabasan var etrafında yalan
Dolan arkadaş dost çıkara bakar çıkar kazan artı

Yardım attı tutmadı kul sığın yaradan affına
Her gece uyatmaz seni sevdiğin o hafızan
Halin hatrın alim yapar adi dostun görmez
Para olduğundan beri insanın muhtaç oldum aslına

Gerçek için yas kuruntu doğru var diyende yaş
Kırıktı duygu pas kalp ağır çekti yaptı kas
Az çok dedikçe hiç çok oldu hep kaldı az
Kıştı ruhum gözlerimde yüzümdeyse yaz

Şşş.. haykırışlar kasvetim
Düşündüğüm günden beri sessizliğe hasretim
Sayfalarım silindikçe perenale yaz dedim
Ben tutup kurtulurum sandım her yar eli


Kendime geldim ben her gidişimde
Aklımda yer tutanları silişimde Kendimi bildim ben her bitişimde
Gördüm.. yazıp çizişimde


Dosdoğru yasyalana sürüklen çekil git
Sözün gücü balyoz için kırılmaz çekiç
İstifamı isteklerim iştimada yaptı
Hayal denene hayat hep düş yerinde çekti tetik

Elimden bi şiir çıkar uzak dur yaklaşma
Göz haketmedikçe hiç bi kula nedensiz yaşlanma
Varoluşa suç at sanki doğru seçim yaptın
Aklın her bi zarar gördüğünde isyanlara taptı

Bembeyaz bu sayfaların kapkara kalemiyim
Bana sırtımda vuruyon da ben yıkılmayan kalemiyim
Elalem bi alem içleri bambaşka saçma
Açma anıları o deşip yaralar anca taşla bakma

Yararsız susuş anlamaz insan kıpırdamaz dilden
Sıyrılmaz hiç günahtan o tövbe eder birden
Perenal ben çökerken çıkar gelir dipten
Bir yanım günahsız bir yanım gözükmüyo kirden