Pesimist Şef - İstesemde Olmadı

-O ıssız adam muhabbeti bize ters.
Sevmesini bilmeyene, sıkılınca çekip gidene, zoru görünce kaçana, daldan dala uçana, adam denmez..

Virane;

Dünlerimi esir aldı gölgeler,
İsyanım yoktu kadere.
Sadece sorularım vardı, nerdeler?
Gülüyorum aslında ben maskelerin ardında.
Sakladığım suretim var, kimler bunun farkında?
Dün gördüğüm kâbuslar, oldu gerçek arkamda.
Yazıyorum bugünde duygusal bestem hakkında.
Kötü günlerin hatırası çıkmaz ki aklımdan.
Saçma ruh halim girdi, karamsarlık kanıma.
Bir umutsuzluk çöktü, bak bu gecede acılar.
Öfkemi dindiremem, biter mi bu sancılar?
Yenik düştüm bugüne, aklımda var sorgular.
O fermanı getirir ve her şey son bulur.
Kalktım dediğimde düşürürler, bu mudur?
Gerçekler karşımda, ama yolun sonudur.
Yolumda yalnız, kaldım ilerisi kuytudur.
Çaresizlik içindeyim ve yalnızlık uykusu.
Gecelerim bunaltır, gündüzüm yok artik.
Ölümle yaşamın arasında, ince bir yol aldım.
Karanlığın esiriyim suskun kalandım.
Bestem bitmek üzere, mumlar sönsün artık.
Dargınım hayata ama duruyorum ayakta.
Sözlerim acıtır, soğutur hayattan.
Söz verme sakin, soğuttun hayattan.
Geç örgendim söyleyeyim, sonlarmış ağlatan.


Pesimist Şef ;
İstesem de olmadı,
Mutluluk hiç bir zaman kapımı çalmadı,
Gel buyur, dedim ama gelen hiç bir kimse olmadı.
Varmadı, hiç bir zaman verilen sözler yerine.
Yerine bak bu sözler, tam 12 ye.
Şimdi daha fazla kırıcı konuşup, sayfalarımı kirletme.
Aksın gözlerinden yaş, ama ağladığını belli etme.
Temiz kalpli biri olduğunu, asla sen düşünme.
Öleceğimi düşünerek, bana gerçeği söyleme.
Kendi kalemimden kelamlarım bunlar, belki de değersiz.
Görmedim sevdiklerimi, hiç bir an değersiz.
Her daim seven ve sayan; ben deniz,
Şimdiler de anladım, değer verdiklerimmiş gereksiz.
Her ihanetinizde yaralıyorsunuz, azaldı bende derman.
Psikolojim işgallerde, ettiniz huzurumu talan.
Ama gelecek için af yok, geçti artık zaman.
Hatalar hep tekrardı, mevzu derin anlatamam.
Farkın damısın? bilemem, gülerken herkes yanında senin.
Ağlarken kim yanın da? Hep yalnızsın sen, bak bu düşünce benim.
Hiç değeri olmadı sende, sana değer verenlerin.
Mutluluğun formülü gizli, bu sayfasında ansiklopedimin.
Sakın başka yerde arama, yanında onlar hep senin.
Geç kalmadın henüz, hala atmakta kalbin.
Mutluluğum için, ‘ beni her şeyi olarak görenlere değer verirdim'.
Yerinde olsaydım,
Ben senin..


- Şimdi benim bu muhabbetlere pek basmıyor da kafam.

-Peki ben sizin o acayip muhabbetlerinize hiç birşey diyor muyum? A birde şu ağır abi halinize sinir oluyorum doğrusu...

-Orda yanıldınız. Çünki biz ağır abi değiliz. Sadece zamana bebeleri biraz hafifledi...