Peygamberin Gülleri - Efendim (şiir)

Efendim...
Sen bir gece gelseydin, güneş görmüş kar tanesi olur, erirdim. Sen göğüm olurdun, ben de yıldızın... gündüzlere döner, yürür giderdim.
Efendim...
Sen bir gece gelseydin, kuru ağaçta sallanan yaprak olur, titrer dururdum. Sen toprağım olurdun, ben de yaprağın... dalda durmaz düşer, sana dokunurdum.
Efendim...
Sen bir gece gelseydin, ılık bir meltem olur, köşe bucak demez eser dururdum. Sen gülüm olurdun, ben de bülbülün... sana söyleyecek yüzlerce nağme bulurdum.
Efendim...
Sen bir gece gelseydin, çok çiçekli bahar olur, sana koşardım. Sen dalım olurdun, ben tomurcuğun... rüyasına girerdim bin bir çocuğun.
Efendim...
Sen bir gece gelseydin, bulutuna kavuşmuş yağmur olur, seni arardım. Sen yuvam olurdun, ben yavru kuşun... uçar gelir, kenarına konardım.
Efendim...
Sen bir gece gelseydin, sahilini bulmuş dalga olur, dururdum. Sen denizim olurdun, ben de tek damlan... büyüklüğünde küçüklüğümü bulurdum.
Efendim...
Sen bir gece gelseydin, yıldız yüzlü bir çocuk olur, yine beklerdim. Sen çiçeğim olurdun, ben kelebeğin... kırılsa kanadım, gölgende emeklerdim.
Efendim...
Sen bir gece gelseydin, parmaklarından akan suyu kana kana içerdim. Sen pınarım olurdun, ben yanık kuzun... içtikçe kendimden geçerdim.
Efendim...
Sen bir gece gelseydin, aşkınla hilal olur, parçalanırdım. Sen güneşim olurdun, ben de yıldızın... ışığını aldıkça aydınlanırdım.
Efendim...
Sen bir gece gelseydin. Bir kerecik gelseydin... yok yok! Keşke her gece gelseydin...