Prozodi - Karanlık Oda

her sabah yeniden başlıyo çektiğim işkence
uykuya dalınca ölürdüm hayat kolumdan çekmese
sabaha karşı bi rüzgar eser ve uyanırım yine
uyandığım zaman dudaklarımın arasında iki hece

bi iki satır yazabilsem anlatıcam derdimi
beni tanıyan herkes serhat öyle der dimi
tanıdığını sananlar, soruyorum size ben kimim?
hayatımın bi döneminde sallamıştım herşeyi

tavanlardan basık evim ve odamın içi çöp dolu
hergün içiyorum çünkü kafamın içi hep dolu
yazmadıklarım da var, vicdanıma takılıp durdu
istedim ki bu şarkım da şimdi böyle kinle dolsun

elimde tuttuğum kalem duygularımı linç ediyo
içimde biriktirdiğim zaman beni kimse dinlemiyo
biri bana gitme diyo ama gitmem gerek anlamıyo
ben sessiz olsamda prozz durmaz hep yazıyo

ay boşuna çabalar güneş bile aydınlatmaz odamı
odama giren herkes yaşayamaz senden farklı
burda uykuya dalan herkes kabuslardan kaçamaz
benle diyalog kurma, cevaplar hep kaçamak

bazen konuşmak istemem, sıkılır canım bunlara
küfrettiğim nadir ama edepsiz olurum şarkıda
sabah kalktığımda tanımadığım biri var odamda
bu yazdıklarıma bi başlık koydum, karanlık oda

yaşa dese rabbim, ben ölümü seçmek isterim yazıyorum sürekli bu ara karamsar hep sözlerim
özlemedim desem inanma hep yolunu gözlerim
yine uykusuz geceler ve kan çanağı gözlerim

ölümü erken isterdim, senden önce hep böyle
ama artık sen varsın, çizgi çektim geçmişe
içimi dökerken sayfalara yağmur var dışarda
karanlık odamın dışında heryer sessiz bugece

----------------------------------------------------

saat sabaha karşı altı, benim içimd e kin mi var
sinirimi alamam ki ben, kana boyansa dört duvar
siyah olsa bunalmazdım, o renk benim içimi açar
ben kaçmasam da azrail beni her sokakda arar

son iki dörtlük kaldı ama ben yazamıyorum hiçbişey
çok nasihat aldım fakat dinlemiyorum kimseyi
hatıralar fazla ve karıştırırım geçmişimi
ben böyle hayatın gelmişini geçmişini

acı değilse hissedilen, bu duyduğum sanrı mı?
tüm insanlar aynıdır, ya ruhları farklı mı?
yazdığım bu sözlerin tüm hakları saklıdır
seni gördüm bu gece ve ..................

karanlık hep benim odam, kimse yok heryer boş...
dışarı attım kendimi, sokak lambası biraz loş...
yanarken ben karanlığı tercih ederek yürüyorum...
arkamda bi kaç hayal, hiç durma haydi koş...