P!sagor - Durma Kalemim

VERSE 1:
yastığına başına koyduğunda gelir mi ki aklına
beni düşünme sen sakın vaktini boşa harcama
küçücük bir balık takıldı bak dün gece kancama..
çırpınışlarında gördüm acizliği saklamam..

bir an gölgesi bile düşerse aşkın aklına
insin taa kalbine kadar akışına bırak da
hayat yönlendirsin seni sadece rolünü oyna
sığ düşüncelerde yüzme kader denen bu koyda

umut güneşi açtığında gülümser papatyalar
kimisi tadını çıkarırken kimsi hesap sorar
tüm umutlarım kırıldı sürünüyor bak ordalar
çok yaralar aldılar da hala hayattalar

geç aynanın karşısına ve kendinle yüzleş
arkanda bıraktığın umutların hepsi leşş
kargalarına yem olmuş..paptyalar solmuş
hepsi bir damlacık umut ışığına muhtaç..

VERSE 2 :
gönül tarlama az önce bir tutam papatya ektim tektim belki zorlandım da sence bi ben mi yektim
tek yürektim..tek bilektim..tek dilektin...
şu ömür denen sandalımda tek başıma tek kürektim..

sana gelen bu yolda bir ömrü feda ettim(malesef)
tüm umutlarıma ben hep bu yolda veda ettim..
topladığım paptyaları bir hiç uğruna heba ettim..
ya saf şair ya mecnun ya en büyük metanettim..

adım adım yol alırsın hayat yolu uzar gider
sen seraplara kanarsın onlar da kuyunu eşer
tek ayağı çukurda kalbim çırpınıyor birer birer
kaybediyor umutlarım yakında hepsi biter..

şimdi bana arta kalan bir tek pişmanlık duygusu
ne bir damla feri kaldı gözlerimin ne uyksu
mekan adres hepsi belli yanlızlığın derin kuytusu
kus yireğim kaleminle içindeki bu huysuzu..


[(sabrın solu selamettir sakın durma sabret
kalemim kirletirken kağıdı...beni yorma..
((yüreğim))..sorma onu bana..sen içinde yanan bu ateşi korla..(hadiii)]