P!sagor - Sor Hadi Neden?

Verse 1:
İstifamı verdim aşka..intikamı bıraktım arşa..
hayaller var parça parça..gördüklerim başka başka..
bastığım bu tahta yaşsa..kalem kasvet dağını aşsa
hüsran benden uzağa kaçsa..papatyalarım tekrar açsa..

Açan güneş umut saçsa..hayat yolu dağ yamaçsa
ayağıma dikenler batsa..gözlerimden yaşlar aksa..
en zayıf anımı kollarken gözlerin elinde bıçakla..
tutsa Rabbim ellerimden aciz kulum kalk diyip..

Huysuz kalbim attığın çığlıkların arşı aştı
dost görünen şu hayatla tam yirmibir yılım savaştı
aşk alevini söndüren yağmurlar malesef durdu
aferin attığın zehirli ok tam kalbimden vurdu..

Mutlu olan iki aşık sade hayallerde varsa
aşk dedeğimiz kavram eğer iki gönle darsa
varsın almasın gönlüm..sevgin buram buram taşsın..
kalemimden dökülen her kelime kalbine ulaşsın..


Nakarat:
Sor son kez arkana bak da sor hadi
neden böyle olduk biz
senle ben


Verse 2:
Gönül terazimi içime dolan kasvetin ağdırır
göz çukurlarımda biriken yağmurları kim yağdırır
koca ömrü yazdığı satırlara hangi şair sığdırmışta
elimdeki kalem mi bi ömrü satırlarıma sığdırır..

Bu gece de uykularıma güzel gözlerin savaş açmış
dört yanımı aşılmaz kirli duvarlar kuşatmış
aşkla beslediğim bülbüle senin gülün taş atmış..
ben öldürmek istesemde aşkı kalbim yaşatmış
Beslediğim duygularım sağnak sağnak saçlarına yağsa
uslanmaz huysuz yüreği kasvet yerine aşkın sarsa
katkanılmaz feryadımı umursamaz yüreğin duysa
istemem ben sende kalsın aşk denilen duygu buysa..

Kaç bahar geçti..kaç nisan yağmuru ıslattı gözleri
yazdığım hangi satır sence eritir bu özlemi
oynadığım her rolümde kimliğimi gizledim
ufak bi sır veriyim..ben seni çok özledim..


Nakarat:
Sor son kez arkana bak da sor hadi
neden böyle olduk biz
senle ben


Verse 3:
Hayat bana bir rol yazmış ben sadece oynuyorum
daha yazarken bile bak cehennemi boyluyorum
sevmek alev alev yanmaksa ateşte ben hazırım
bir kibrit çak yüreğime daha neyi bekliyosun

Umut tarlasına ektiğim ekinler baş vermedi
hiç bir hasat zamanı bu yürek muradına ermedi
sermedi tek darbede yere gururu bu kalem
haksız yere ne kimseyi ne de aşkı yermedi

Bırak desen de bırakmaz yakamı lanet gurur
atmak istedikce tam kalbin ortasında durur
sence savunmasız kalbi gururdan aşk mi korur
bence kalbe en büyük darbeyi sevgi vurur

Yastığımda aşkından arta kalan göz yaşları
kalbime tekrar tekrar attı ellerindeki taşları
gül bahcemde öten bülbül seni anlatmaktan yoruldu
içindeki aşkın ise nefessiz kaldı boğuldu..