Puslu Kıyamet - Babam

Dertlerimle ben bir başıma yalnızlığıma yolcuyum,
Bir yanım annem, öteki toprak oLmasıydı zor durum.
Hazırlığını yapıp,yoluna çıkmışsın be sen babam,
Hatırladım da eskileri,duygulandım ben babam.
Şefkat ellerin uzak,buzkesen yanaklarımdan,
Doğru yoldan gitmesini gösterirdin hep babam,
Hastalandın yorganını ben örterdim be babam,
Toprak tenini örtüyorken,fatihamdır tek duam.

Ayıbım en büyüklerinden,elini fazla tutamadım,
Kayıbım en büyük benim,babamı fazla saramadım,
Babamın izleriydi evet benim kalp atışlarım,
Şimdi dilimi eskitir de sözlerimi lütuflarım.
İhtiyaçtı duyduğum ve istedikçe yoksunum ben,
İstemezdim sensiz olmak,istemem ki yorgunum.
Ben yolunda yolcuyum ve yokluğunda mutsuzum,
Varlığındı mutluluğum,yokluğunsa zor durum be.

Faydasız bir evlat oldum,kusura bakma sen babam,
Yaşıma göre yaşlanırdım,telaşlarım var babam.
Çocukluğumda güzeldim ben,büyüdükçe düzeldim,
Farkı vardı herşeyin ve farklı olmak istemiştim.
Dilime düşse anlatırdım,elime çare kalmadı,
Son rüyamda seni gördüm,elini fazla tutamadım,
Geberiyordum orda ben de,seslenirdim duymadın,
Seviliyorsun sende bende bunu böyle bil babam.

Nakarat :
Nefesim oldun terkedişte,keşke önce anlasaydım.
Çiziliyordu her nefeste,masumane suretin.
Varlığının değerini varlığında anlamadım,
İşte ben buna yanarım,işte böyle ağlarım hep.
Duygusuzdum eskiden ve duygu yükledin gidince,
Duygulandım sen gidince,ölmek istemiştim hep.
Sen bilirdin herşeyi ve kendine gizlenirdin,
Ben bilseydim değerini,böyle içerlenmezdim.

Sen diyordun hiç yıkılma,sen gidince yıkıldım.
Sen diyorsun ayakta kal,bilmiyorsun çok yaram.
Direniyordum varlığında,şimdi varlığın yasak,
Bulamıyordum yolumu ben,kayboluşun son durak.
Tut kolumdan çek götür beni,seninle mutLuyum ben,
Sen gidince kendi önümü göremez olmuşum neden ?
Bilemiyordum cahilim ben,yüzümü olmasın gören,
Anlıyordum herşeyi,ben sen gidince kaybeden.

Hafife aldım herşeyi ben,seninle geçen günlerimde.
Sensiz olmak ölüme bedel,yaş dolardı gözlerime.
Ellerim titrek bugünse,gözlerin uzak bana,
Yakarışlarım var benim,nolur sende duy baba.
Kaçışıyordu ellerim senin olmadığın o yastığa,
Tutamıyordum yaşları ben nolur artık dön baba.
Acıtıyordu yokluğun,içimden atamaz olduğum,
Sancılarda kaldı bende yokluğunda yoksulum.