Rapsir - Güzelliğinin Mükâfatı

1. PART
---------
Yapraklarım döküldü yine de vazgeçmedim topraktan
Birer birer kopmakta umutlarım, kurumaktan korkmakta
Sel kıyamet ol demedim. Birkaç damla ıslatsan?
Bırak gel bulutları, geçmiyor bak kursağımdan

Yokluğunun lokmaları... Aşık aşka tok kalır mı?
Belki de sırf bu sebepten saçlarımın kopmaları
Biz sonbaharın sonundayız. Önümüzde koca bir kış var
Atlatmamız gereken ayrılık, veda ve hoşçakallar...

Ve dahası birsürü şey burada anlatamadığım
Bir gerçek; kalbinden bir damla sevgi damlatamadığın
Sen tüm gücünle saplandın bir bıçak gibi elime
Bu yüzden acıyla dolu her cümlem ve her kelime

Hiç hak etmediğin bir şiir bu sana ithaf
Ve sana harcadığım tüm emeklerimin adı israf
Bununla yetinemem ki doldurmalıyım yüzbinlerce kağıdı
Çünkü yüzbinlerce şiirdir güzelliğinin mükafatı
2. PART
--------
Hangi ara böyle uyuya kaldım sana ben?
O kimselere göstermediğin gözlerini bana ver
Ben yüreğine kadar geldim. Geri dönmem unut bunu
Ya içeri alırsın ya dışarda kalırım donup

Nasıl bir sihir yaptın da kaybettin beni
Senin oyuncağın olmuştum ve bende bitmemişti pilin
Dilimi sıkıca sardı adın, düşmüyorsun oradan
Seni düşlüyorum. Olman gereken yer tam burada

Bak, ıssız bir durakta bekliyorum seni
Sen her yaz başı yüreğimden geçen sevgi servisi
Ben serdim tüm ömrümü o ayaklarının ucuna
Ez geç, emeklerime acıma. Zaten her yanımda acı var

Tıpkı odam gibi her şey her tarafta
Herkes her tarafta. Bitti hikayemiz tek paragrafta
Sevginin aşkın taraftarıyım ben sonuna kadar
Ev gibi sıcak ol, ısıt beni. Gönül kapından içeri al