Raziel Nisroc - Dört Mevsim Bahar (ft. düşünce)

Dağılır tozlu raflarında eskitilmiş anılarım
Çocukluk sevinçleri sırt dönerken terk et nedensiz
Merkezimde tek beden bu Raziel, anatomimde Effekt bir dil
Çığlığında korktu herkes
Tez kapında restim, asıl tohum Effektim
Bir yolum ve bendim giderayak çekerken
Hasreti ciğerde can bulan bir dünya tek baharlık hasretim
Kar kapımda kaldı dört mevsim!
Prangalar ayaklarımda zor bela koşardım kanka anla halimi! iki elimde kanda
Ruhumun içinde tek melek odamda şimdi dayanağım bu ömre
Sevgimin asaleti son nokta
Şimdi dipnotum bu Razi, meskenim kederli gördüğüm ve çizdiğim bütün satırlarımda
Sinyali saklı ahirin, zaman geçer devran hep döner
Gölgelerde dahi açar bu güller

Baharda kar yok, odamda kar çok
Akıp giden zamana dair pay çok, bak önümde Ay çok
Güzünü geride bırakan bekleyiş sonu merasim
Ben düşündüğün kadar buradayım
Baharda kar yok, odamda kar çok
Akıp giden zamana dair pay çok, bak önümde Ay çok
Güzünü geride bırakan bekleyiş sonu merasim
Ben düşündüğüm kadar buradayım dört mevsim
Çevremde çapraz örülü teller ilk bakışta erler
Sabah köründe kalktık beden neden terler?
Bıraktığın gibi buldun mu geriye döndüğünde
Zaman bu bir akıp bir delik geçer
Orda böyle geçer zaman hayal kavramında yoklar
Yaz kış hep aynı zorluk dizden aşağıda botlar
Bir elim başımda iken diğeri semada
Keşke uzansaydım toprağa altımda yeşilden otlar
Yatılı bir okul gibi sürekli ordayım ben
Yatarım dar yataklarında o havasız mangada
İçim içime sığmaz bazen gözüm kapalı rüyada
Sanki ben bu anı yaşamıştım önceden
Alıp götür beni uzaklara dostların diyarına
Akıp gitsin istemezdim onca zaman boşa
Her batan gün takvime çizik atmalar neden
Okyanuslar ortasında kaldık senle ben