Rea Netameli - Durma

Verse 1:
Kana kana arıyorum geceleri
Yana yana tanıdım o itleri
Ara sıra duruyorum hedefim ileri ama
İçip içip sevmişim ciğerimi

Adım atsam da nafile bırakmıyorlar yakamı
Hep bela, hep sorun, hep önüm kapalı
Sende bunaltma kafamı
İyi niyetim bile artık sabıkalı

İyi iken iyiyim, değilken değil kafam
'Dur” der bi' ses içimden
Tanır gibiyim onu on beş'imden ama
Gitsem 'git” der yine peşimden

Bu nasıl iş? Yine bitiş
Başlamadan bu ne didiniş?
Bu nasıl iş? Yine mi bitiş?
Aynı kısır döngü

Feryatlar yutarsın haykırdım sanıp
Yanlışlar yaparsın doğruna kanıp
Çözdün varsayarsın koynuna alıp
Sırtından sokar koynunda ağlayıp yılan

Bu şehrin
Aydınlık yerini neyleyim?
Gece iken gündüzden ehliyim
Yaşamam yeriyse deyimin

Nakarat x2:
Yaz, bembeyaz sayfan oldu kapkara
Dahi bir çocuktun döndün aptala
Dünde kaldı geçmiş bakma arkana
Yaz durma yaz, yaz, yaz!
Verse 2:
Ölü yarı diri
Kal ya da koş senin seçimin ve
Bil içi boş değil hayallerimin
Dönüşü yok hedeflerimin

Kız gibi ağlarken bi' kız uğruna sen
Nasıl bi' gelecek umuyosun?
Kendini sınıyosun
Bunu sen de biliyosun

Görüyorum kayıyor masken
Ben dipten çıktım buluta kasten
Bu hırstan bıktım kazandım aslen
Yokuştan tın tın düşerim kaç

Ben bindirdim tur, yenildim
Yenildim
Olayım şu
Delirdim

Aynıyım
Yolum pak ben karayım
Hangi yaraları sarayım
Derdime derman değilken

Bencil tenlere fermuar olurken
Aile fertlerim halime yanarken
Nasıl koşayım?
Toparlamadan dağıtmışken

Nakarat x2:
Yaz, bembeyaz sayfan oldu kapkara
Dahi bir çocuktun döndün aptala
Dünde kaldı geçmiş bakma arkana
Yaz durma yaz, yaz, yaz!