'Aklından zoru var!” Zifir yüreğime der:
'Aklında zor var.”
İnanırım buna çünkü insanın
Gerçekten aklından zoru var.
Delirdik, inadına inadına çalışıp kafayı yedik köleyiz hepimiz.
Delirdik, aklımızdan zorumuz var beynimizi kemirdik ve yarına kalmadan
Delirdik, düşünmeyi düşünmeden erteleyip değiştik ve her günün sonunda
Delirdik, insanın yükü ruhundan ağır ama ruhu bayat kuru kemik gibi
Ne bekliyordun ahmak bu samimiyet fazla
Saygısızca zaman geçiyordu bana.
Doldurup günü dedim ki boşluğu azalt
'Boşluk sensin!” dedi ya ben kendime zararım.
Kendimle münakaşa edip yine azaldım.
Tabi bundan haz aldım. Tamamlandım yamandım.
Sonrasında yeri bulup dediler ki otur.
Uyuşturuldu bedenim suallerde solup.
Bakarız çaresine günümüz ölünce
Dünümüz bugünden farkı acaba ne?
Gelişmeden değişiyor vicdanı yine.
Bunu kadere yoruyor, çabası boş yere.