Verse 1:
Sen ne anlatırsan anlat, onlar hiç anlamayacak
Birgün gelip çattığında ölü çocuk canlanacak
Karşınızda utancından iki büklüm katlanacak
Sorduğunda zor bir soru, gidip dolaba saklanıcam
Bu kalbimde hapsettiğim, biriydi kastettiğim
Ben sürekli bahsettiğim, birisini çok özledim
Her gecemde raks ettiğim, resimlerle yâd ettiğim
İnsanlara dinlettiğim birinde kaldı gözlerim
Güneşim batmadı hiç. Umutlar çıktı boşa
Şimdi ekilenleri biç. En sonunda geldim sona
Beni buradan kaldırmak için en az gereken vinç
Seni ararken ben yok oldum, yüzüm gözüm hasret ona
Akıl fikir irade mi? Ben unutmadım ihaneti
Bu yaptığım müzik değil. Rap'in bana hitabesi
Bak nedense kırılmakta, cümlelerin kifayeti
Gönül katlanırdı, Ama çok yoruldu dirayetim
Nakarat:
Sigaramın dumanı dar ediyor bunu bana
Dışında mutlu görünse de bu dizi hep drama
Verse 2:
Ben bir cinayetim, bu 100 yılın felaketi
Çünkü büyük adamların, çok can aldı rekabeti
Biz hep görmezden gelenleriz dünyanın hakimini
Şimdi cevap verme sırası, Kiramen Katibin'in
Gözlerinde kayıplar, verdiğimi görse ayıplar
Sen ondan nefret et, uykusunda adını sayıklar
Bu kanıtlar hep yok oldu ortalıktan sanıklar
Saçlarının her telinde gözlerimin yaşları var
Önümüzdeki 10 yıl için plan yapmıyorum
Çünkü önümüzde 10 yıl yok şimdiden anlıyorum
Peki şimdi ne yapıyorum? Bir ipucu ağlıyorum
Sesim biraz geç gittiği için erken bağırıyorum
Ellerin kadar sıcak mı güneş? Kızım bence değil
Gözlerin kadar güzel mi deniz? Söyle bence değil
Burada senin söylediklerin, hepsinden önce gelir
Ve kalbin kadar yakın mı kimse bana? Kimse değil
Nakarat:
Sigaramın dumanı dar ediyor bunu bana
Dışında mutlu görünse de bu dizi hep drama