Rope - Ortak Bir Yalnızlık

Yorgun adımlarım var benim ve birde satırlarım
Bi 70'lik etkisiyle güzel günler hatırlanır
Sancılar fiziksel değil o yüzden çare bulamazdım
Sen dışında bi çok ses var ve hiç birini duyamazdım

Seni uçuruma sürükleyenler arkandan itecekler
Merhabayla gelenler bi elvedayla gidecekler
Ankaranın sabahlarına sisle gelen ayaz gibisin
Ben her zaman kolaydım fakat sen hep yamaç birisin

Hayatı tam yakalarken defalarca öldünüz mü
Siz hiç geceyi sevip de mutlu olan insan gördünüzmü
Ben görmedim zaten mutluluk bize hiç uğramazdı
Üstünden ömür geçti gözlerimde buğulan azcık

Sana gelen yollar karanlık ışıklar söndürülmüş
Yazılan tüm şiirrler bi gün şairini öldürürmüş
Eğer kendini görmek istersen biraz hanzala bak
Bi kaç şişenin etkisiyle sen doğuyo manzarama

Başım gözüm üstüneydi yazında, kışında
Oysa herkes vardı kalbinde bi tek ben dışında Sen ilk kaybedişimdin benim anılar mayhoş eder
Aslında boş şişeler değil gözlerin sarhoş eder

Kafamın içini yazmak istesem yol olur satırlarca
Belkide bu şarkılar kaybolunca hatırlancak
Aynı yerdesin ve hatta hiç bir şeyin değişmeyecek
Bir kadın gelecek ve sana bi öncekini anımsatcak

Odanda şarkım çalıyosa ışıklarını kapat lütfen
Arkana yaslan düşün bi kaç kişi var kalan dünden
Genç yaşımda gördüklerim tüm suçlara teşvik eder
Karanlık dört duvarda yalnızlığıma eşlik eder

Kafam da şarkılar var gezerken bi yerleri
Ön tarafta mutlu olanlar ve bizler diğerleri
Naparsanız yapın fakat nefretle hiç bilenmeyin
Ve gidip bir insandan sevgi falan dilenmeyin

İstesende istediğinde veremezler
Zor gününde yanına dahi gelemezler
Birazcık neşelen diye güldürmeyi denemezler
Üzgünüm bu sahtelikleri görmezden gelemem ben