Sad - Apokaliptike

Kendini kaybetmiş yürek ağlar
karalara bağlar dağlar gözleri dipsiz kuyularda
İlmik boynunda kendini sallar riya kişilikleri avlar
önümüze serilen yüce dağlar gibi engeller olabilir
fakat pes etmek durmak yok
kelepçeler ard arda sıralanmış bitap bileklerime
aksesuar olmuş en lanetinden
anahtarlar kaybolmuş
yüreğiminin üzerinde kırılan kalemler pas tutmuş
yüzler solmuş nur kaybolmuş
boyunlar eğilmiş kalkmaz olmuş
her ritime bir betim yürekten dolmuş
her yeni güne bitik umutlarla girmek bitirebilir
paranoid her düşünce aklı mantığından sıyırabilir
kişilik bölünmeleri dostlukları bitirebilir
kendi benliğimizden kurtulup
kaç sevgi tohumu ekebiliriz karanlık pis tarlalara
ayrlık acısı çekmiş kaç kişi vermiş kendini saçma fallara
insanlığı sömüren bu batıl safsatalar
inanı boğmuş inanan yanmış köprü yolunda kaybolmuş

Yürek ağlar gönül dinler Rap im ağlar kim beni dinler
Dökülen onca yaş var
Gün gelir devran bizim içinde döner

İntihar eşikleri kırıldı sardı dört bir yanımı Sad boğuldu kaldı
verilen yetenekler ağır geldi herbiri ayrı baydı
yıldızlar kaydı günler ağırdı güneş doğarken ay ayrı kanaldı
ufka dalan sönük gözler hep çıkar bir yol aradı ama bulunamadı
şizofrenik olgular arasında kurulur hep ağır bir fizibilite
gören göz az, aşikar kötü günler serildi gözler önünde apokaliptike
yorgun ruh çekilir diplere dikkat piskolojik tehlike
muğlak kelamlar dipsiz kuyuda üzgün benlik toğrağa serile
sabır taşları koleksiyonunum büyüdü değerini kat kat katladı
nefsin oyunları içten arttı irade kuşattı benlik matladı
cibiliyetsizlik devransal dev bir moda basiretsizlik büyük bir yara
dikkat itikat oyunları arasında sende sakın kaybolma

Yürek ağlar gönül dinler
Rap im ağlar kim beni dinler
Dökülen onca yaş var
Gün gelir devran bizim içinde döner