Safran - Retro (ft. Vuslat İnkıraz)

Safran:
Dumanla karışmış çayımdan çıkan sen kokusu,
Mavinin her tonu değil,siyahımın tek tonusun,
Benle sen,bir arada biz olamazken,
Nasıl oluyor da konuşuluyor bizim aşk konumuz?

Sen leyla,nasılsa ben sana mecbur
Şeytan diyor koy mermiyi umutlarını çek vur
Uymam ben merak etme vazgeçemem senden
İmkansızı oyna mesela güneşe yak mum

Kafamda ki kördüğümü çözmeyi bilen bir sen varsın,
Kalbimde sensizliğin var,ona bir sen karşı,
Sesinin aydınlattığı karanlıklar tekrar kararır da
Umutla baktığın geleceğine buğulu gözlerle bakarsın.

Gizliyorum aydınlıktan karanlık gözlerimi
Aykırı olduğunu belirmiştim aşkımın sözlerinin
Gözler yalan söylemez diyordu büyüklerim
3 yıldır çekiyorum yalancı gözlerin özlemini
Vuslat İnkıraz:
Gitmediysem meğer,gitmeliysem değer mi
Sorun bunlar değil ve asla olmamalı eğer bitmeliyse.
Hala ilk gün ki gibi,kime ne duygular beslediysem
kime ne duygular beslediysem.

Bugün bozulmalıyım eğer birinin ezberiysem
Sorun ben de mi o halde rüzgar olup esmediysem
Rüzgar gülü,seni unutmak mümkün mü hiç?
Öyleyse gözlerim kapansın göğsüne değmediğimde

Eğer seni benden alırsan baştan yazar parmaklar
Ayaklarımın altında kırılmış ruj izli bardaklar
Beni benden alan çarpıcı öyle bir güzelliğin var ki
Sigara yakma olasılığı kaçınılmaz ucuz bi çakmakla

Ey kadın parmak uçlarımı yakardın,
Zor olsa da ben küllerimden yeniden doğardım
Yerimden kalkamazsam bil ki aşkın külfetinden
Sende yaprak yürüse bende ormanlar koşardı..