Şahsi - Kör Gönül

Verse 1
Sabır küpü doldu taştı uykularım kaçtı
Tertemiz çocukluğum yaşandıkça siyahlaştı
Gözlerim telaşlı kimselerde telaş yok
Sen boş ver onları can kimseden hayır yok
Vay haline gönlüm sen kaç kez öldün
Anlatmadığın ne çok şey var öyle içine gömdün
Dönüp bakmana değmez anılar çürüttün
Kalanlarını istemezsin hepsini öldürürsün
Bak şu mevki dağlarında ne kadar insan var
Bak şu meşk yollarında ömrün harcayanlar
Senden daha bi çıkmaz içinde batanlarda var
Şöyleleride var hayatı kerhane sananlar var
Malesef aynı yerden bakmıyoruz dostum
İsterdimki söylediklerim gönlüne dokunsun
Aşkı bulmak için yanlış kitaplar okuyuşun
Söyle fiyatı kaçtı dudaklarına dokunuşun

Nakarat
Sen yaptıkça bozanlar var
Haline gülüp alay edende var
Ben gördüm ben tanıyorum onları
Vicdansız kalpleri var Kim sevap almış kötülükten
Zalimler bilmiyor
Bak binlercesinin sonu yazıyor
Okusada gönlü kör anlamıyor

Verse 2
Günahlarıma mazeretim yok hesabım sorulur
Fakat korkusuzca yaşayan sorumsuzlar konumdur
Banane lan senin konundan diyip gidebilirsin
Bende kilitler kırık istediğin an gidebilirsin
Anlatmayı deniyorum bende birikmişleri
Yenildiğim savaşlarda topladım bu ganimeti
Anlamayan bin yerine anlayan bir olsun
İnan umrumda olmaz ha varsın yok yoksun
Uyandım bi sesle yüzümde ürkmüş ifadeyle
Onca kelime onca dörtlük dilsiz bi kelleyle
Şahsi unutsa bile can hatırlatır keşke
İnsanlığın lügatında olmasaydı keşke keşke
Canım söyleriyle yıkar kale seyreyle
Rapim kulaklarında yapar sanki bale
İnsanlık aşını yaptır öyle gel bana
Kudurmuş hiç bir köpeği almıyorum kaale