Şairan - Ayrılığın Yası 2

Aşık olmuştum birine bundan uzun yıllar önce
Delice sevmiştim hemde karşılıksız sebepsizce
Ben severdi demiştim ama sevmedi her nedense
Her şeyini unuttumda birtek adı kaldı bu kalpte


Bazen beklenmedik yerde çıksan karşıma sen
Merak etme düşersen aklıma rahatsız etmem
Aynıyım, biliyorsun huyumu duygusalım ben
Kusura bakma bir daha eskisi gibi sevemem


Elimde değildi hep iki şans arasında kaldı sevgim
Ne yaptıysam olmadı böylesini hiç haketmedim
Kendi yerine koy beni, belki anlarsın hâlimden
Keşke anlayabilsen senden sonra olmadı çarem


Nasıl bitti anlamadım bu yüzden aşk çok garipti
Gördüğüm güzel bi yüz, son görüş bu son gidişti
Ağır gelen bi sevgi, çöktü yüreğim ağlıyor gibiydi
Sabahlarım olmadı gecemle sanki küs gibiydim


Anlamlı gülüşleri vardı, gözlerime çöktü perde
Eriyip tükendi beden yinede ağladım her gece
Ellerim boş kaldı sanki yüreğime saplı bi pençe
Hiç düşünmedinmi bu yaptığın doğrumu sence


Bıraktığın bi not var şuanda başımın ucunda
Yastığımsa sırılsıklam yokluğunun korkusuyla
Yalvarsam ne değişir tekrar dönermisin bana
Böyle birisi değildim yine yenik düştüm gurura


Şimdi kim sorarki hâlini, kimler bildi değerini
Bende bunaldım hayattan sorma gitsin hâlimi
Yazan bi şair oldum yine elime verdiler kalemi Kimi zamansa haykırışlar bu sokaklarda inledi


Her gün aynı dert hiç bitmedi yine senden ayrı
Belki paraydı sebep sevgiye göstermedin saygı
Beni anlasaydın belkide içimde olmazdı kaygı
Kendini düşün sabırlı ol bak hayat tek sınavdı


Kaybettim her şeyi ve hayallerim bak biter
Ne kadar zor gelirki bitmiyor bu dert keder
Gururum ayaklarda gel dedim ya gel yeter
Şimdi ben mi suçluyum hasret ölümden beter


Hayat yordu, bütün yaralar ağır geldi yüreğime
Nefesimde bir tutukluluk hakim oldu bedenime
Yalnızlık sardı yine, tamda en mutlu günümde
Nasılsa yoksun yanımda, durma sende gülümse


Boşuna arama beni artık senden çok uzaktayım
Ve çıkamadım ben hâlâ düşürdüğün tuzaktayım
Canım yansın önemi yok belki biraz zarardayım
Hatırlarsın, şuan onunla buluştuğun duraktayım



Değer verdim anlamadın hep acıyı kalbe işleyip
Yürek bugün dayanmıyor omuzlarıma yüklenip
Ağladıkça silip durdum durmayan bu gözyaşımı
Belki birgün gelir dedim yine seni öylece düşleyip



Her acıyı içime gömdüm, her bi ânı satıra vurdum
Her duayı kalbe koydum, her veda bu kalbi yordu
Ve artık istemiyorum, ne kaldı ki hazin bir elveda
Dizlerinden ayrı kalmazdım sarılsaydın boynuma