Hayatı düzene koydum anlattım tüm olanları
Onca dosta eşlik ettim sözle sardım yaraları
Sözden anlamayanlara eyvallahımız olmadı
Yinede kardeşimiz bildik kalem kinle dolmadı
Kimisi anlam veremedi geçti öyle dört sene
Hasımlarımız olsa dahi yine yeterdik biz bize
Kimisi gülüpte geçti aldanmadık gülen yüze
Nasılsa yolumuz belli gerek yoktu bilmenize
Belki biraz sıkıntılıydı anlatılmaz geçmişimiz
Sabrettik sonuna kadar kalmasada direncimiz
Meğer huzura ulaşmak için mücadele vermişiz
Tabi bilemeyiz onların gözünde neydi değerimiz
Sevdayı yürekte taşıyıp her acıya göz yumduk
Sizin bu yaşadıklarınızı biz çocukken unuttuk
Ölüm dedikleri sey dönüşü olmayan bi yolculuk
Belki geldi zamanımız biz bu hayata fazla olduk
Fazla yaşarım sanma bu dünyada herkes ölür
İnsan ister temiz gönül sen yeter ki çekme zulüm
Hayata gülümsemeyi bil fakat yeri gelince üzül
Geç değil topla kendini kararmadan gökyüzü
Boyun bükme ayağa kalk topla kendini yerden
Merakla bekle haber gelir beklenmedik bi yerden
Zaman yokki bilsen kalbim acıya o kadar tokki
Çare yok yalnızlığa kader bu ne gelir elden
Ne çaresiz kaldık bu hayatta ama ne de yalnızız
Geçmişe dair kimsede kalmasın ufak bi hatrımız
Tanıyanlar bilir bizim kimsede kalmaz hakkımız
Kim bilir ona buna göre belkide yanlış adamız
Ne kadar düşman varsa bi o kadar dostum var
Acıma ortak, yarama merhem oldu o adamlar
Benimle derdi dert bilip yine benimle susanlar
Yine beraberce birlik olup hiç eksik olmasınlar
Yaşadıklarımı yazdım hüzün dolu bu satırlara
Onlarda biliyor böyle yazan bir benim bu yolda
Haftalarca bekledikleri benden güzel bi parça
Bu şarkı armağan olsun tüm seven dostlarıma