Şerinur Yüksel - Yitirmeden

Durup düşünmeye zamanın olur mu

Yitirmeden anlamaz insan

Sevdiklerin yolun sonunda

Sarıl her fırsatında o insana

Arkasından ağlayan olma

Geri getirmez çok ağlasan da

Durur, durur belki baş ucunda

Annen baban kendi çapında

Abin bile 47 yaşında

Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş

Gün gelince herkesin açılmış,

Ama sorarsan hep geç kalınmış
Güzel günlerimizin bittiğini sanma

Belki bir daha böylesi olmaz

Ama her bi gün güzel aslında

Yakın durmanın zor olduğu ortada

Uzak olmak her zaman en kolay

Ama en zoru yalnız olunca

Uyur, uyur belki hep yanında

İlk sevgilin kendi solunda

Her hatıra asılı duvarında

Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş

Gün gelince herkesin açılmış

Ama sorarsan hep geç kalınmış