Seus - Kağıttan Gemilerim

Elimde hiç birşeyim kalmadı ben aylardır böyleyim
Bir gram sevseydin dünya durcakdı dimi
Yinede kıymetlim gözümden silmiyorum nemini
Sen gidince battı yaptığım kağıttan gemilerim
Neden diye sormadım vardır elbet bir bildiğin
Hatırlarmısın evinin önünde beklediğim o günü
Solmuştu gülüm bitti demiştin ya o gün
Nerdesin be sevgilim bu kadarmıydı ömrüm
Şimdi kan ağlıyo gönlüm hayat bölüm bölüm farzetki öldüm
Hangi yüküm böyle hüküm gördü kalbi sökün varsa yoksa o
Hiç bir panzehir kalbimi senden arındırmıyo
Neden sesimi ecel terleriyle süslemişti gecem
Hayata senle tuntunmuştu neşem söyle neydi değişen
Adını dahi duymasamda mutlusunya sen
Sen sen sen mutlusunya sen
Eğme başını kaldır daha anlatacaklarım var
Sıkılmamışdın dimi ben kadar yattıklarıdan
İnan zerre kadar mutlu değilim kalbe bıraktığından
Sıkıldım senelerce yokluğunla savaşmakdan
Seninle daralmakdan her gece dağıtmakdan Onlarca parçayı bir kaphe için karalamakdan
Sıkıldı uykularım kabusunla uyanmakdan
Yaptığın her halt için içim adına utanmakda
Uyuştu hayallerim sen katında kanserim
Ben unutmıycam lan seni sevgilim lüften as beni (as beni)
Yaptığın her halt için affetim ben seni
Hoşçakal doğmamış çocuklarımın annesi
Bak bu can senin tablamla bütünleşti hislerim
Tek bir busenin içinde senle cebelleştim
(ben) Hiç bir zaman çatmadım kaşımı sevgilim
Ki şimdi gözden akan yaşıma nerdesin be diyeyim
Bunada kabul aşk değer dedim ayaklarına eğil
Benim bir canım kaldı söyle başka neyim feda değil
Sana lütfen kalbimin sülietini ben ölmeden tamamla
Sanırım alışıyosun zamanla (zamanla)
Aşk canını yaksada bu yüzden sokmuyo mezara
Karanlık gönlümün sokaklarında içimde kafamda
Ne farkeder ki kadın yıktı gidende kalanda
Gözümden akanda sen kalemden çıkanda
Bu yüzden hiç bir tanım yok aşk denen o kitapda