Şiirbaz - Depresyon Gecesi

Saat 1:

Ruh hastaları hariç herkes uykudadır,
Günlük ziyaretine gelir bütün saçma duyguların.
Pencereden bak;ne kadar masum şu anda
Mahallenin kavgalarla sulanan pis kuytuları.

Kimse yok karanlıgında etraf dört duvar asılır
Yüzün,ya intihar ya mutsuzluk bul arasını.
Son yarım saattir elindeki telefonun nedeni;
Eski sevgilinin bilmedigin numarasıdır.

Saat 2:

Senaryolarının sonunda hep mezar,
Hayata tutunmaya çalış kanayan yaranı raple sar.
Bi kaç satır sonra sinir krizi geçirip hemen mutfaga koş
Ve avcunda bikaç tane depresan.

Bozulur dengen tehlikense hayati pek,
Mutlu sayılmazsın abim hayat çekti baya dibe.
Ve tekrar aynı halisünasyon durma sıkıca sarıl
Dogmayacak çocuklarının hayaline.

Saat 3:

Bagır fakat kimse olmaz duyan ıssız
Bi yer karanlık bi ev var gidip dayanırsın
Kapıya,fakat açan yok bu kabustan
Yerde yarı baygın halde uzanırken uyanırsın.
Belki de bu acı senin sen olmanı saglıyodur
Sende umutlarını sahte insanlara baglıyodun,
İçten içe bagrıyosun (Kendine gel aptal herif)
Hiçbir şey yokken aklında ne sikime aglıyosun ?

Saat 4:

Ufaktan tükenmekte gücün,
Şimdi çocuklugunu düşün herşey düzelmekte bücür.
Tekrar ayaklanıp koltuguna otur unutma:
İnsanoglu uçarken de,düşerken de küçük.

Artık kabullendim benimseyip yenilmeyi
Çünkü;hayallerim dahi çalındı bak benim degil.
Şimdi etrafa bak sonra anla aptal herif
Dünyanın en büyük yalanı ;sonsuza dek seninleyim.

Saat 5:

Aman sakın aglama zombi gül hep
Toparlanma zamanı bak geçirsende zor bi süreç.
Gözlerine yavaşça hücum ederken uyku dogar
Dagların ardından yine biraz cılız mor bi güneş.

Kimsenin aslında ihtiyacı yok lan melege falan
Bi şairsin onca mısra yaz fakat son heceye bakar,
İnsanlar,sabah ezanı okununca huzuru bul
Bırakma,yani bi sonraki geceye kadar.