Simon Hera - Huzur

Derdi yok sandığımın dün üstünü örttüm toprakla,
İnsanların dürüstlüğü ölmüş..
Rüzgar nereye savurursa, külüstürüm yönsüz,
Dost dedikleriminde brütüslüğünü gördüm
-
Kazanmaktan mahrum ve kaybetmeye meyilli
Olmaktan yoruldunda, hangi insan böyle değil ki ?
Tüm derdi unutturacak bom boş bi geyik mi ?
Sanmam.. Hayal ettiklerimiz var, gelinlikli..
-
İlk edebi cümlemde, kalemi bi sihir sandım
Bi boka yaramıyomuş, yazanı hep zihin sandım
Tutuklu kaldığımda kendi içimde,
Beynimin duvarlarına tırnakla şiir yazdım
-
Geçmiş unutulmakta, yok artık o netlik
Ama her saniye kafamda eskimeyen o replik
İlkokulda ağaçları sevelim şiiri yazan ben,
Derdimi anlatırken kaç orman yok ettim
-
Anlamsız her eski dizem güldürdü inceden ve
Kızdırdı.. Yücelmem ya bunu gizlememle..
'Takma ya' psikologlarını dinlemekten bıkıp
Okulu asıp kulaklıkla yürümüştüm ilçelerce
- Kuru simitle ayran içmek ziyafet bi kamıştan
Kendi halinde biri için basit ortama karışmak
Sanırım lise hayatımın en büyük vukuatı,
Hiç sarılamadığım bi kızla uzaktan bakışmak
-
Birisi üzdü, moda oldu ve devam edildi
Son içten tebessümümde yaşım tek haneliydi
Bitmeyen, inancınla sevgimin rekabetiydi
Benle olmasa da olur isteğim selametiydi
-
Onun koca dünyasına gereksiz bi detay oldum
Umrundan kovulalı acaba kaç ay oldu
Saymak zor geldi 12'den sonra
Yazmak alışkanlık oldu 12'den sonra
-
Gözyaşlarımın elmacıklarımda kuruyuşu
Sükût ekseriyken, birden sesinin duyuluşu
Gerçek sandım, ah şu paranoyalarım
Sabah etmek isterken kaleme sarılıp uyumuşum
-
Fikirlerim üzerinde dikta olmak isteyenler
Ve zor topladığım moralime pisleyenler
Bi yerde kesmeliyim sonu gelmez satırları
Ve dost ambalajlıların bitmez hatırları