Şu an gece yarısı elimde kırık kalem
Önümde karalanmış büyük bi defter
Saniyelerin arasında aklıma gelen sen
Ve gözümü her açtığımda damlayan taneler
Küserim her hatırladığımda tekrardan sana
Benden sonra önünde beyaz bi sayfa
İstersen yırt at istersen karala
Zaten fazla dayanamam bu kadar yarayla
Ben dönüp giderim ecelime doğru sen kal
Ben dönüp giderim sen ecelinle cenk al
Ben dönüp giderim arkama bakmadan
Ben dönüp giderken ağlamazsın eminim
Aradaki bağları kopardı kalem ve defter
Her yazmaya çalıştığımda önümde engel
İstanbul ağladı bu genç yazarken
Ben diplerdeyim sen mutluluktan uçarken