Soykan - Durgun

Nakarat
Yorgun eskilerde gülen gözlerinin içine bakarken de
ben durgun bir yanım hüzün bir yanım ayrılık kaybederken
Boğuyo beni bu şehir sorma (Lan) fazlasıyla bıkkınım
Dinlediğin dörtte biri sana olan hırsımın
Dolaşıyor kanımda zehir döküyorum ve sırrımı
Sorma donuk donuk bakan gözlerine kırgınım
Bu sokak , bu şehir , yıldızlar şahidim
Sadece sen değilsin katilim .
Yanıbaşımda bulundurduğum tüm dostlarımın
şuan meçhul faili
Umut verme doldurdun bari git
Nakarat (x2)
Yorgun eskilerde gülen gözlerinin içine bakarken de
ben durgun bir yanım hüzün bir yanım ayrılık kaybederken. Uğultuların ardı arkası kesilmez
kulaklarımı tırmalamayı kes rüzgar estirmez mutluluğu
Bu gün tüm yaşantımı gözardı edip yolunu bekleyemem
biraz hak ver be aynı yerde tekleyemem
Tekmeleyip duruyo kader ,
zehri kedere ekleyerek devam ediyorum yoluma sonumu bekleyerek
Biliyorum ömrümünse tekrarı olmayacak
Tekrardan doğmayacak bir gün güneş hayatıma
Zerre kadar korkum yok , nasılsa öldüm çok
bu duygusal bir ton kulaklarında yankılanan
İrkilme ürperme desem dahi sanmıyorum
Göçüp gitmiş bir insanın sesini duymak hayli zor .
Nakarat (x4)
Yorgun eskilerde gülen gözlerinin içine bakarken de
ben durgun bir yanım hüzün bir yanım ayrılık kaybederken.