Taladro - Hüzünlü Sarmaşık

Dün gene özledim diye ağladı gökyüzü
Herhalde bugün kalbi bilemedin ayların törpüsü
Şu an hangi erkeğin omzunda saçının örgüsü
Sen geçmeye korktuğum ölümle yaşamı ayıran köprüsün
Aratmıyor yokluğun hırçın bir soğuk kışı
... Beni hangi neden etti o kalbinden sınırdışı
Hastalıktan yoruldum bak, gerçekten ağır başım
Senden uzak kalmak için gider kalbim alır başı
Aylarca bildiğim tek şey oğlum bir sabret
Gel, bu kasvet zor bana sor nasıldır hasret
Seni sen yokken de varsın gibi sevdim
Sevecem yarın ve öbür günde ah sevgilim affet.
Gelişin asalet kokar, gidişin çok komik
Ben hangi ara kaybettim seni nur yüzlü senfonim
İçkim sen, kalemim meze, kağıtta bardağımken
Aşk barında sarhoşum sayende oldum senkolik.
Giderken ölüm dışında sunmadın tek bir şık
Odam adını oluşturan hüzünlü sarmaşık
Halt ederim karanlığı aydınlıksa diğer adım
Sen ayrılınca değiştirdim dert oldu diğer adım Nasıl senden uzak sana ithafendir her barım
Ben kardelen çiçeklerinde bal yapan bir arı
Artık kanatlarım ağır kalmaz tek bir damla kanım
Beni Azrail'i gördüğünde çağır çılgın karı...
Çünkü ben ölümle kardeşim tanınmaz halde bak leşim
Düşünme boşuna kalbi benden çıkaramazsın tam deşip
Onunla haberleşin gönlün anca onla genleşir
Kollarım dahi her dalım kuru seninki yemyeşil
Ben bakışlarına doluyum sen göz altlarımın perdesi
Seni bıraktığımın aksine çok çok soğuk bir yerdesin
Hey masal perim , hikayem ve öfkemin en delisi
Gel hayallerimin tanımı aşkın en güzel pembelisi
Kadınım orda kal hiç yaşattırmam kasveti
Sen duvarlarına derdini yan bağışlar şu kudretim
O önü kabarmış erkeklerin sevgisine muhtaç
Ben şarkılarımla dertleşen tüm kardeşlerime hasretim
Asıl önemli olan barındırılan niyet
Bir gece otur düşün ben gibi ve konuş sende niye
Üzerime bir mikrop gibi bulaştığından bu yana
Temizlenmem sevgili üstümden yok olup gitme diye..