Timuçin Ufuk - Bak Bir Bildiğim Var

Bir suça ortaktım ben, hükmünü yine kendim yazdım
Kalemimi kırmayan herkesin aklında, gündoğumunu bekleyen isyandım
Hayat herkese adil değil, hakkını bulamayan herkes fani, ölüm ani
Dürüstlük benim mabedim olsun, aciz kulların hepsi gafil
Ne de masumiyetin hakkını ödetmeye kararlı insan
Bana farzdır, sana arzdır, bu rap azdır
Kim gerçeğe hazır
Kimin ipiyle kuyuya inebilirsin, söyle
Sorsan herkes bilebilir bir iki lisan
Yine de anlamaz, derdini anlatamazsan
Sen kendini anlamazsan bir yere varamazsın

Bak bir bildiğim var, söylemekten yoruldum Kimseye saygın yok senin, cennetinden kovuldun

Kayıp renklerde saklı hayatım, adansın boş duvarlara
Gizlenmeye muhtaç her kalpte, yarınlarım sular altında
Aslında, kendimi kağıtlara sığdıramam
Geçmişe baştan başlayamam
Çıkar yolu dostluklardan bir çıkar yolu bulamam, yolu soramam
Güneşin doğduğu yerde, sen bir çiçekle yazı getirirken, benim ruhum kar yağışlı
İnsan ziyanı, deli saçması
Bugünlerde herkes anlayışsız
İyi bir insan olmak zor menfaat dünyasında yaşarken
Her çakal merhamet dilenir, başı sıkıştığı zaman rabbinden