Timur Selçuk - Böyledir Akşamları İstanbul'un

Böyledir akşamları İstanbul'un
Bir efkâr basar içini çoğu zaman
Yalnızlığın , çaresizliğin aklına gelir
Hatıralar uçup gider avuçlarından

Şekiller bozulur, renkler kararır
Solar ümitlerin, batan günle birlikte
Böyledir akşamları böyledir İstanbul'un
Eriyip gidersin o koyu mavilikte

Bir meyhane köşesinde ararsın teselliyi
Zaman geçip gider, kadehler boşalır
Düşersin yollara canından usanmış
Başında bir ağrı, içinde kahır
Kapandı sanırken o eski yara
Bir sızı başlar içinde, en derinden
Bir bulut gelir, çöker üstüne kapkara
İki damla yaş süzülür kirpiklerinden

Ansızın bir vapur düdüğü parçalar geceyi
Götürür o sesler seni uzaklara
Düşündüğün anda öyle sessizce ölmeyi
Çekilir sesler, değişir manzara

Böyledir akşamları İstanbul'un
Bir efkâr basar içini çoğu zaman
Yalnızlığın , çaresizliğin aklına gelir
Hatıralar uçup gider avuçlarından..