Tuaf - Son Hediye (Ft. Kadir Demir)

Bir ömür olmayışın tüm renklerin solgunluğu.
Sanki ölüp gelip birden dindirecek yorgunluğumu.
Rüyasız uykularım nefeslerde lüzum yok inan ki
Ben de bilmiyorum neden sende olduğumu.

Bir olmazın peşindeyim yorgunum tüm belkilere.
Hasarı ağır kolay kopulmuyor eskilerden.
Düşünmediğim onca vakti ziyan etti düşüm neden?
Yüzümde pek yakışıksız ve zoraki gülümseme.

Boş sokaklar unutmuştu sana bürünmüş şarkıları.
Mazimiz de tütmüyor bu ciğerlerde artık.
Son hediyem, sakladın mı ilki hala var mı?
Bi kaç senedir olmasan da ölüm kadar varsın.

Ya Rab beni affet bırakamadım Dilrüba'yı.
Verdiğin bu kıvılcıma rüzgar oldu saçları.
Onu senden diliyorum hergün yine baştan.
Şu göğsümü tekmelerken hain iki şeytan.


Yazılmış tüm satırlar aşinadır hüzne
Belki de bu yüzden sensizliğe kolay kolay küsmez,
Süregelen bu yalnızlık ilham olup besler,
Boğazında yer eden düğümlerle can bulmak ister.

Kalemim yazmakla tükenmez,ki mürekkebidir hisler,
Aynı hissiyatı yakalamakta,her gün aynı heves.
Başka anlam yüklesen de beden ruha kafes,
Seni ciğerlerime doldurup da aldığım her nefes

Adına methiyeler düzen dilim varlığından aciz,
Hani o getirdiğin sonbahardan farksızken halim,
Hangi bahaneyle avunsam yeri?Hangimiz deli?
Dünya bana zindan,göğü penceremden izlerim.

Marifetse ne asada,ne Musa'da…
Bilirsin,karanlıkta kaybolurken tüm insanlar,
Maharet ışıldayan yıldızları gökyüzüne mıhlayanda,
Dilediğini dilediğinde ol değip de olduranda.